مسلمانانى كه به مساجد رفت و آمد دارند ، به خاطر عبادت دسته جمعى ، ذكر خدا ، قرائت قرآن ، خواندن دعا ، شنيدن موعظه ، توبه از گناه ، گريه براى حق و براى اهل بيت قدس سرهما ، شركت در كار خير ؛ روحى با صفا ، روانى پاك ، قلبى رقيق ، بدنى فعال و پركار جهت پرداختن به كارهاى مثبت و نيتى خالص و پاك پيدا مى كنند و در حقيقت تبديل به منبعى از خير و بركت مى شوند و وجدوشان به صورت كليدى براى حل مشكلات مردم در مى آيد و همگان از مهر و محبّت و عشق و دوستى شان بهره مند مى گردند . اين خصلت ها و حالات با ارزش ، بيش تر ويژه مردم مؤمن و اهل مسجد است و آنان كه دچار سستى ايمان و يا بى دين هستند چون چوبى خشك يا سنگى سخت يا حيوانى وابسته به شكم و شهوت اند . آرى ؛ ارتباط با خدا كه منبع مهر و محبّت و عشق و بركت است و رفت و آمد به مساجد و زيارت عالم ربّانى در كنار محراب و منبر و شنيدن نصايح و موعظه هاى او ؛ سازنده حيات طيّبه و عامل طهارت روح و ترك زشتى ها و مايه خوشى و لذت واقعى در دنيا و آخرت است .
گفت معشوقى به عاشق كى فتى تو به غربت ديده اى بس شهرها
پس كدامين شهر زآن ها خوش ترست گفت آن شهرى كه در آن دلبرست
هر كجا باشد شه ما را بساط هست صحرا گر بود سمّ الخياط
هر كجا كه يوسفى باشد چو ماه جنّت است ار چه كه باشد قعر چاه
با تو دوزخ جنّت است اى جان فزا با تو زندان گلشن است اى دلربا
شد جهنم با تو رضوان و نعيم بى تو شد ريحان و گل نار جحيم
هر كجا تو با منى من خوشدلم وربود در قعر گورى منزلم
خوش تر از هر دو جهان آنجا بود كه تو را با من سر و سودا بود
منبع : برگرفته از کتاب با کاروان نور استاد حسین انصاریان
