باید اعتراف کرد که سفر فضایى نیازمند به وسائل گوناگونى است و باید به، کمک آنها بر موانع فراوانى که در این راه وجود دارد پیروز شد. این موانع بسیار زیاد است و از همه مهم تر شش مانع زیر مى باشد.
الف) نخستین مانع بر سر راه مسافرتهاى فضایى نیروى جاذبه ى زمین است که باید به وسایلى بر آن پیروز شد دانشمندان با یک محاسبه ى دقیق ثابت کرده اند براى شکافتن «زره جاذبه» و فرار از حوزه ى جاذبه ى زمین مرکبى لازم است که سرعت آن لااقل 40 هزار کیلومتر در ساعت و به عبارت، دیگر 2/11 کیلومتر در ثانیه باشد. اگر چنین سرعتى به ناو فضاپیما داده شود زره ى، جاذبه را شکافته و به سوى سیارات منظومه ى شمسى حرکت خواهد نمود به دست آوردن چنین سرعتى یا بیشتر از آن کاملا ممکن است ولى ساده و آسان نیست.
ب) مانع دیگر فقدان هوا در محیط ماوراء جو است بلکه در جو زمین که قطر آن در حدود یکصد کیلومتر است قطع نظر از چند کیلومتر هواى مجاور زمین که به اندازه کافى اکسیژن دارد و متراکم است بقیه به واسطه رقیق بودن قابل تنفس نیست، و اگر انسان از آن بالاتر برود، بر اثر کمبود اکسیژن به زودى دچار خفقان مى گردد.
تجربه نشان مى دهد که یک فرد عادّى در 15 کیلومترى از سطح زمین در عرض چند ثانیه بیهوش مى شود و اگر به او نرسند هلاک خواهد شد، لذا فضا پیمایان ناچارند اکسیژن لازم را، براى مسافرتهاى فضایى با خود از زمین ببرند.
پ) مانع دیگر، موضوع گرماى سوزان و سرماى کشنده اى است که در فضا وجود دارد به این معنى آن قسمتى از جسم که آفتاب بر آن نمى تابد بى اندازه سرد خواهد بود، زیرا
در آنجا هوا وجود ندارد تا از یک طرف حرارت سوزان آفتاب را تعدیل و از طرف دیگر قسمتى از آن را در خود ذخیره کند و یک حرارت نسبتاً ملایم در اطراف جسم به وجود آورد.
ت) مانع دیگر پرتوهاى مرگبار و اشعه هاى خطرناکى است که در ماوراء جو وجود دارد مانند اشعه ى ماوراء بنفش، اشعه ى ایکس و اشعه ى کیهانى. این پرتو اگر به مقدار کم بر بدن انسان بتابد اثر زیان بخش بر ارگانیسم بدن ندارد، امّا چون در فضاى بیرون جو به مقدار فوق العاده زیاد موجود است براى انسان کشنده و مرگبار است.
ث) مانع دیگر اجسام فراوان شهابهایى است که با سرعتهاى مختلف و بسیار شدید در این فضاى بیکران در حرکتند برخورد یکى از ذرات کوچک آنها با بدن انسان ممکن است به مراتب مؤثّرتر و خطرناک تر از گلوله هاى مسلسل باشد چه اینکه مى دانیم هر قدر سرعت یک جسم بیشتر گردد نفوذ و تأثیر آن زیادتر خواهد بود و به همین جهات قدرت تأثیر انواع گلوله ها را با سرعت سیر آنها اندازه گیرى مى کنند نه با جنس و شکل آنها.
راه مبارزه با این اجسام نیز ساختمان مخصوص ناوفضاپیما و لباسهاى مخصوص فضاپیمایى است که در موارد عادّى مى تواند در برابر این اجسام مقاومت کند.
ج)بالاخره مانع دیگرى که در این راه وجود دارد مسأله «بىوزین» است. مى دانیم که نیروى جاذبه با مجذور فاصله نسبت معکوس دارد یعنى اگر فاصله ى جسمى از، مرکز زمین دو برابر گردد، وزن آن به یک چهارم تقلیل مى کند زیرا وزن چیزى جز تأثیر نیروى جاذبه بر بدن انسان یا سایر اجسام نیست و به این ترتیب به جایى مى رسیم که وزن بدن انسان به چند کیلومتر، و کم کم به چند گرم و سپس به صفر مى رسد و مسافر فضایى کاملا احساس بىوزنى مى کند حتّى به اندازه ى یک پر کاه احساس وزن نمى نماید به
علاوه خود سرعت نیز یکى از عوامل بىوزنى است.
عوارض و ناراحتى هاى حاصل از بىوزنى گرچه خطرناک نیست ولى تحمّل آن براى افراد عادّى، مشکل و طاقت فرسا مى باشد. فضانوردان براى تحمّل آثار بىوزنى ناچارند پیش از دست زدن به سفر فضایى تمرینهاى مشکل و مختلفى انجام دهند و ورزیده شوند.
اینها موانع گوناگونى است که بر سر راه مسافران فضا وجود دارد ولى همانطور که گفته شد، چنان نیست که وجود این موانع مسأله ى سفر فضایى را به صورت محال و لاینحل درآورد بلکه مى توان، با وسایل لازم بر آنها پیروز شد، نمونه اى از این وسایل را امروز بشر در اختیار دارد ولى بدیهى است نباید وسیله را منحصر به اینها دانست و کاملا ممکن است طرق و وسایل دیگرى نیز براى درهم شکستن این موانع وجود داشته باشد.
این در مورد سفر فضایى بشر امروز، امّا در مورد معراج پیامبر اسلام((صلى الله علیه وآله)) یادآور مى شود که: ما مى دانیم پیامبر ما با نیروى یک بشر عادّى این راه را نپیمود بلکه با نیروى عظیمى که از جهان ماوراء طبیعت در اختیار داشت و با وسیله ى کاملا مجهزى این راه را طى کرد و در این قسمت هیچ، مشکل لاینحلى به چشم نمى خورد.
آیا هیچ فرد خداپرستى که ایمان به قدرت لایزال و بى پایان خداوند دارد(البته روى سخن در این بحث با خداپرستان است) مى تواند انکار کند که براى خداوند هیچ مانعى ندارد و وسیله ى مرموزى که از فکر محدود ما بیرون است در اختیار پیامبرش بگذارد تا بتواند در آسمانها سیر کند و عجایب و شگفتیهاى جهان بالا را ببیند؟
