ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 1112

را به طرف قبله قرار دهد، و از جانب سر و پا بند كفن او را بگشايد، و صورت ميّت را روی خاك بگذارد، و مستحبّ است همراه او مقداری از تربت حضرت حسين عليه السّلام بگذارند، سپس لحمد را بچيند و بگويد: خدايا به تنهايی اش برس، و به وحشتش انس ده، و به غريبی اش رحم كن، و از رحمتت به او آرامش ده، رحمتی كه به واسطه آن از رحمت غير تو بی نياز گردد، و با هركه با او دوستی می نموده از ائمه پاك نهاد محشورش كن.

و مستحبّ است ميّت وقتی كه در قبر گذاشته شد، پيش از چيدن لحد به شهادتين و اسماء ائمه تلقين شود، به اين صورت كه تلقين كننده می گويد:

يا فلان بن فلان و به جای اين دو كلمه نام ميّت و پدر او را ذكر می كند، و می گويد:

آن پمانی را كه بر آن از خانه دنيا خارج شدی ياد آور: گواهی بر اينكه معبودی جز خدا نيست، يگانه و بی شريك است، و اينكه محمّد بنده و فرستاده اوست، و اينكه علی امير مؤمنان و حسن و حسين يك يك امامان را تا آخر ذكر كند امامان تواند امامان هدايت و نيكانند وقتی از چيدن لحد فارغ شد خاك بر او بريزد، و مستحبّ است كسانی كه حاضر شده اند، با پشت دستهای خود خاك بريزند، و در آن حال بگويند:

ما از خداييم، و به سوی او بازمی گرديم، اين است آنچه خدا و رسولش به ما وعده دادند، و خدا و رسولش راست گفتند. خدايا ايمان و تسليم ما را بيفزا. چون بيرون آمدن از قبر را اراده كند از طرف پای ميّت بيرون آيد، بعد قبر را پر كند، و به اندازه چهار انگش از زمين بلند كند، و در قبر غير از خاك قبر نريزد، و ابتدا كند در ريختن آب از جانب سر و آب را در چهار طرف قبر دور دهد، تا بازگردد آنجايی كه شروع كرده، اگر چيزی از آب اضافه آمده وسط قبر بريزد، پس وقتی كه قبر را پوشانيد، هركسی كه می خواهد دست خود را بر قبر بگذارد، و انگشتان خود را بگشايد و در خاك قبر فرو ببرد و برای ميّت دعا كند و بگويد: