مى‏گويند: زنى كور همه شب تا وقت سحر براى عبادت بيدار بود. چون سحر مى‏رسيد، با صدايى حزين مى‏گفت: الهى! بندگانت شب را گذراندند و به رحمت و فضل و مغفرتت سبقت گرفتند، تو را به تو مى‏خوانم نه به غير تو، مرا در گروه سبقت گيرندگان به رحمتت قرار ده، ...