در تفسير «ابو الفتح رازى» آمده: مردى در طواف كعبه زبانش مشغول به اين دعا بود:
«اللَّهُمَّ أَخْرِجْنِى مِنَ الدُّنيَا سَالِماً».
خدايا! مرا در حال سلامت دين و ايمان از دنيا بيرون ببر.
شنونده‌اى پس از شنيدن اين دعا دنبال او را گرفت تا سبب توسل دعاخوان را به اين دعا از او بپرسد، هنگامى كه از او پرسيد چرا در طواف اين دعا را مى‌خوانى؟ پاسخ داد: برادرى داشتم آلوده به گناه كبيره از آن گناه توبه نكرد تا مرگش فرا رسيد، هنگام مرگ و لحظه احتضار قرآن را خواست، فكر كرديم مى‌خواهد قرآن را روى سينه بگذارد و با توسل به آن، جان دادنش را آسان كند، قرآن در اختيارش گذارديم، با خشم و عصبانيّت آن را پاره پاره كرد و از دنيا رفت، از روزى كه اين حادثه وحشتناك را ديدم همواره اين درخواست را از خدا دارم كه مرا در حال سلامت دين از دنيا ببرد .
راويان معتبر شيعه از حضرت امام صادق عليه السلام روايت مى‌كنند كه شنيديم حضرت مى‌گفت:
«اللَّهُمَّ أعِنِّى عَلَى هَولِ يَومِ القِيَامَةِ وَأخرِجْنِى مِنَ الدُّنيَا سَالِماً وَزَوِّجْنِى مِنَ الحُورِ العِينِ وَاكفِنِى مَؤُونَتِى وَمَؤُونَةَ عِيَالِى ومَؤُونَةَ النَّاسِ وَأَدْخِلْنِى بِرَحمَتِكَ فِى عِبَادِكَ الصَّالِحينَ.
خدايا! مرا در برابر هول و هراس قيامت يارى ده و از دنيا در سلامت دين و ايمان بيرون بر و از حورالعين به من تزويج كن و قُوْت و خوراك من و خانواده‌ام و مردم را كفايت فرما و مرا به رحمتت در بندگان شايسته‌ات درآور.
منبع: فرهنگ مهرورزى،
منبع : پایگاه عرفان
