اين روايت خيلى پرقيمت است كه از وجود مبارك امام حسن عليه السلام رسيده است،
جمله اول روايت اين است:
«مِن عَلامَةِ إعراضِ اللّه عز و جل عَن العبدِ أن يَجعَلَ شُغلَهُ فيمَا لايَعنِيه»
نشانه رو برگردان خدا از انسان اين است كه عمر انسان در امورى هزينه شود كه كل آن بيهوده و از بين رفتنى است. حرف خيلى عجيبى است. اگر خدا رو برگرداند، چه چيزى براى انسان مى‌ماند؟ حيوانات چه سرمايه‌اى غير از گوشت و پوست و استخوان دارند كه اگر به اين‌ها اضافه كنند، وزن آنها بالا مى‌رود كه در سلّاخ خانه قيمت بيشترى به خاطر وزن بيشتر مى‌دهند. مگر ما در كره زمين چقدر خوب داريم كه لقمه خدا را بخورند و خدا بگويد: نوش جان؟ خيلى‌ها مى‌خورند و خدا و ملائكه مى‌گويند: نعمت خدا را حرام كردى.
در روايت داريم كه آدم‌ها نادرست كه با خدا ارتباط ندارند، روى زمين كه راه مى‌روند، زمين مى‌گويد: خدا تو را لعنت كند كه بار روى دوش من گذاشته‌اى.
آفتاب كه مى‌تابد، مى‌گويد: خدا تو را لعنت كند كه مرا هزينه خودت مى‌كنى. آب كه مى‌خورند، مى‌گويد: خدا تو را لعنت كند كه مرا در ظرف نجس وجود خود ريختى. اما وقتى انسان مؤمن مى‌خورد، ملائكه مى‌گويند:
«هَنِيئاً مَرِيئاً»
آيه هفت سوره مؤمن را ببينيد، فرشتگان عرش و اطراف عرش دعاگوى زمينيان هستند، اما فقط دعاگوى دو طايفه؛ اهل ايمان و اهل توبه است. چقدر خوب است كه كسى در لحظه به لحظه زندگى، ملائكه عرش و اطراف عرش او را دعا كنند و نفرين نكنند.
خدا اگر رو برگرداند، چه چيزى براى انسان مى‌ماند؟ جز چند كيلو گوشت و پوست و استخوان كه به درد هيچ غسّالخانه‌اى نمى‌خورد. در دنيا هر كافرى كه مى‌خواهيد به غسّالخانه ببريد و بگوييد: بكشيد و گوشت او را بفروشيد، مى‌گويند: بردار ببر و از اينجا دور كن كه به اندازه گوسفند نيز نمى‌ارزند. آن كس كه خدا از او رو برگرداند، اين گونه است.
منبع : پایگاه عرفان
