قرآن كريم براى انسان دو نوع اجل برمى‌شمارد:
«هو الذى خلقكم من طين ثم قضى أجلا و أجل مسمى عنده ثم أنتم تمترون».
اوست كه شما را از گلى مخصوص آفريد. سپس براى عمر شما مدتى مقرّر كرد، و اجل حتمى و ثابت نزد اوست. شگفتا! كه باز شما با اين همه دلايل آشكار در يكتايى و ربوبيّت و خالقيّت او شك مى‌كنيد.
به فرموده قرآن، انسان دو نوع مرگ دارد: اجل مسلمى و اجل معلق.
اجل مسمّى حتمى است و با گريه و دعا و صدقه و التماس رفع نمى‌شود و اگر زمانش برسد، انسان به يقين مى‌ميرد؛ اما اجل معلق اجلى است كه طبق فرموده قرآن، براى انسان نوشته شده است، ولى به واسطه كارهاى نيكى كه انجام مى‌دهد، از او برداشته مى‌شود؛ مثلا، خدمتى به مادر مى‌كند، مشكل كسى را حل مى‌كند، نيمه شب بلند مى‌شود و به درگاه خداوند عالم گريه مى‌كند، صدقه مى‌دهد و ... با انجام اعمال نيك، اين اجل ثبت شده كه غير قطعى است را خدا از انسان دور مى‌كند.
«يمحو اللّه ما يشاء و يثبت و عنده ام الكتاب».
خدا هرچه را بخواهد محو مى‌كند و هرچه را بخواهد ثابت و پابرجا مى‌نمايد، و امّ الكتاب نزد اوست.
اين نص صريح قرآناست. يعنى خدا هرچه را كه بخواهد، از پرونده انسان در عالم تقدير پاك و محو مى‌كند؛ و اگر بخواهد، آن را ثابت و پا برجا نگه مى‌دارد. بنابراين، اجل مسمى قابل تغيير نيست، اما اجل غير مسمى را مى‌توان تغيير داد.
منبع : پایگاه عرفان
