حضرت صادق عليه السلام حقايقى رابه عنوان نشانه هاى شيعه بيان مى كنند. كه عبارت از ارزش هاى ذاتى است؛ نه اينكه چون خداوند يا پيغمبر صلى الله عليه و آله يا امام معصوم عليه السلامفرموده ارزش پيدا كرده است.
عدالت ذاتاً ارزش دارد. خدا نفرموده من به عدالت ارزش مى دهم. خدا فقط در قرآن مى فرمايد:
من شما را به عدالت امر مى كنم. نه اينكه چون امر فرموده ارزش پيدا كرده است. يك حقيقت با ارزش را امر مى كند كه به كار بگيريد، خيلى از اين ويژگى هايى كه ائمه عليهم السلام ما مخصوصاً حضرت صادق عليه السلام درباره شيعه بيان مى كنند از اوصاف خود پروردگار است كه چون شيعه دراين مكتب تعليم مى بيند، همرنگ خدا مى شود.
در آيات آخر سوره توبه در باره پيغمبر مى فرمايد:
« بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ »
ما به خدا نمى گوييم يا رئوف، يا رحيم. پروردگار مى فرمايد: پيغمبر رؤوف و رحيم است، اين رأفت يا رحمت كه از ويژگى هاى پيغمبر صلى الله عليه و آله شمرده شده دو صفت از صفات پروردگار است، فرقش فقط در خدا و پيغمبر، بى نهايت بودن
است.
رأفت در وجود حق بى نهايت است. در پيغمبر صلى الله عليه و آله به اندازه سعه وجودى اوست كه نسبت به همه جهانيان اين رأفت و رحمت فراگير است.
چنان كه در قرآن مى فرمايد
« وَ مَآ أَرْسَلْنَـكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِّلْعَــلَمِينَ »
او به اين مقدار رحمت دارد كه صرف همه جهانيان كند.
از عبادت نى توان الله شد
مى توان موسى كليم الله شد
منبع : پایگاه عرفان
