از آنجا كه آب مايه حيات و زندگى است، و املاك و زمين هاى قابل كشت با بودن آب ارزش و قيمت دارند، و محصولات لازم جز با آب و آبيارى به دست نمى آيد، و هر چراگاهى و مرغزارى و باغ و گلستانى سرسبزى و نشاط و رشد و علف دهى و سبزه دهى و ميوه دهى اش بستگى به آب دارد، و افزون شدن ثروت و مال وابستگان به املاك و سرزمين هاى كشاورزى به سيراب نگاه داشتن منطقه هاى زراعت و سيراب نگاه داشتن احشام و دام هاست، و هر صاحب ملكى كه دستى در زراعت دارد، و هر صاحب دامى كه گذران زندگى اش بستگى به چراگاه سرسبز و داراى آب است و ممكن است زياده خواهى و آز و طمع او در به دست آوردن آب بيشتر براى زراعت و كشت و محصول فراوان تر مايه زورگوئى و نزاع و جنگ و دعوا و اختلاف با طرف هاى مقابلش شود و از اين طريق به جان و مال مردم تجاوز و تعدى گردد و چه بسا خون ريزى شود بهترين راه جلوگيرى از اين امور به اين است كه آب رودخانه ها و چشمه ها و قنات ها كه به سوى زمين هاى كشاورزى هدايت مى شوند از جانب اهل حل و عقد و عاقلان قوم نسبت به كشاورزان و زمين داران عادلانه تقسيم شود تا هر كسى به تناسب ملك و املاكى كه در بخش كشاورزى در اختيار دارد آب مورد نيازش تأمين شود، بر اين اساس حضرت حق از طريق عصاى موسى از تخته سنگ معين به عدد قبائل بنى اسرائيل دوازده چشمه كه همه آب مساوى داشتند جارى ساخت تا عدالت در آب رسانى به همه قبائل رعايت شود و موردى براى نزاع و اختلاف و جنگ قبيله اى پيش نيايد و جان و مال و ملك مردم محفوظ بماند، و فضاى امنيت و آرامش كه از اعظم نعمت هاى الهى است بر زندگى آنان حاكم باشد، شايد كه با معجزه روان شدن آب از دل سنگ خارا، به صورت دوازده آبشخور و تقسيم عادلانه اش، و فراوان شدن كشت و زراعت از بركتش بنى اسرائيل را به ايمان و يقين و باور كردن قدرت حق و نبوت موسى و نهايت به نقطه تسليم شدن در برابر حق و انجام عبادت حق و خدمت به خلق برساند.
منبع : پایگاه عرفان
