توفيق ، حالتى است در انسان كه به امر حضرت حق براى آدمى حاصل مى شود و به وسيله اين حالت است كه انسان موفّق به تحصيل ايمان و وفق دادن تمام حركات و سكنات با فرهنگ پاك خداوند مى شود .
توفيق ، نورى است الهى كه در جان و دل تجلّى مى كند و انسان با اتّصال به اين نور ، به سوى رشد و كمال به حركت آمده و تبديل به يك موجود والا و پُر ارزش مى شود .
توفيق از بزرگ ترين نعمت هاى الهى است كه نصيب هركس شود ، از طريق آن به خير كثير مى رسد و خانه دل او از حكمت الهى و معارف آسمانى پر گشته و به زبان او جارى مى گردد .
البتّه خداوند مهربان ، همانند نعمت هاى مادى ، اين نعمت معنوى را نيز نصيب هر انسانى نموده ، ولى اين انسان است كه به سوء اختيار خود ، اين نعمت را كنار مى زند و خود را در چاه بدبختى مى اندازد !!
خداوند بزرگ به وسيله انبيا و امامان و كتب آسمانى ، انسان را دعوت به لقاء خود و به دست آوردن خشنودى حق كرده و در جسم و جان و قلب و فكر انسان قدرت پاسخ به اين دعوت را عنايت فرموده ، ولى گروه كثيرى از انسان ها ، به دعوت حق پاسخ نگفته و نمى گويند و با كمال تأسّف تمام نيروى خدا داده را صرف هوى و هوس و شهوت پرستى مى كنند .
هيچ كس نمى تواند بگويد كه من بى توفيق يا كم توفيقم ؛ زيرا اين ادّعا تهمت محض به حضرت حق است و خداوند كسى را بى نصيب از اين نعمت ننموده است .
منبع : برگرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان
