وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ ۖ فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْكَمَةٌ وَذُكِرَ فِيهَا الْقِتَالُ ۙ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ ۖ فَأَوْلَىٰ لَهُمْ﴿٢٠﴾طَاعَةٌ وَقَوْلٌ مَعْرُوفٌ ۚ فَإِذَا عَزَمَ الْأَمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ﴿٢١﴾فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَكُمْ﴿٢٢﴾أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَىٰ أَبْصَارَهُمْ﴿٢٣﴾أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا﴿٢٤﴾إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى ۙ الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَىٰ لَهُمْ﴿٢٥﴾ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِيعُكُمْ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ ۖ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ﴿٢٦﴾فَكَيْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلَائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ﴿٢٧﴾ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ﴿٢٨﴾أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ يُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ﴿٢٩﴾« 509 » مؤمنان می‌گویند: چرا سوره‌ای [در خصوص فرمان جهاد] نازل نمی‌شود؟ ولی هنگامی که سوره‌ای روشن و صریح نازل می‌شود که در آن از جنگ سخنی به میان آمده، بیماردلان را می‌بینی چون کسی که در بی‌هوشی مرگ افتاده به تو نگاه می‌کنند، [نگاهی پُر از ترس و وحشت،] پس [این حالت] برای آنان سزاوارتر است (٢٠) فرمانبرداری [از پیامبر]، و سخن نیک [و امیدبخش دربارۀ جهاد برای آنان شایسته‌تر می‌باشد]، اگر هنگامی که فرمان [جهاد] قطعی شود از سر صِدق و راستی با خدا درآیند بی‌تردید برای آنان بهتر است (٢١) اگر [از قرآن و پیامبر و جهاد در راه خدا] رویگردان شوید، آیا از شما جز این انتظار می‌رود که در زمین به تبهکاری و فتنه‌انگیزی برخیزید، و [با نابودشدنِ روحیۀ مِهر و عاطفه] رشتۀ خویشاوندی را [برای مال‌ومنال دنیا] قطع کنید؟ (٢٢) این [بیماردلانِ رویگردان از جهاد،] کسانی هستند که خداوند [از رحمت خود] دورشان کرده، و نهایتاً [گوش] آنان را [از شنیدن حقایق] کر، و چشم [بصیرتشان] را کور ساخته است (٢٣) آیا در قرآن اندیشه نمی‌کنند [تا در پرتو آن حقایق را بفهمند]؟ بلکه بر دل‌هایشان قفل‌ها[ی ویژه‌ای] است [که با کلیدی چون قرآن هم گشوده نمی‌شود]! (٢٤) یقیناً کسانی که پس از آشکارشدن [راه] هدایت برای آنان، [از آن] روی‌برتافتند، شیطان [زشتی‌هایشان را] در نظرشان زیبا جلوه داد، و آنان را به آرزوهای دست‌نیافتنی دچار ساخت (٢٥) این بدان سبب است که آنان به کسانی که نزول وحی را خوش نداشتند گفتند: ما در برخی امور [که بر ضد پیامبر و مؤمنان است] از شما اطاعت خواهیم کرد. درحالی‌که خداوند پنهان‌کاری آنان را می‌داند (٢٦) پس [حال و وضعشان] آن زمان که فرشتگان جانشان را می‌گیرند، [آن‌هم] درحالی‌که بر صورت و پشتشان [تازیانۀ عذاب] می‌زنند چگونه خواهد بود؟! (٢٧) این [عذاب] برای آن است که آنان از آنچه خدا را به خشم آورده پیروی کردند، و خشنودی او را خوش نداشتند، در نتیجه اعمالشان را تباه و بی‌اثر کرد (٢٨) آیا کسانی که در دل‌هایشان بیماری سختی از نفاق است گمان کردند خداوند کینه‌های شدیدشان را [برای پیامبر و مؤمنان] آشکار نخواهد کرد؟ (٢٩) « 509 »
صفحه قبلي
انتهاي قرآن
ابتداي قرآن