إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ﴿٤١﴾اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَالَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا ۖ فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضَىٰ عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَيُرْسِلُ الْأُخْرَىٰ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ﴿٤٢﴾أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ شُفَعَاءَ ۚ قُلْ أَوَلَوْ كَانُوا لَا يَمْلِكُونَ شَيْئًا وَلَا يَعْقِلُونَ﴿٤٣﴾قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا ۖ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ﴿٤٤﴾وَإِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ ۖ وَإِذَا ذُكِرَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ﴿٤٥﴾قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ أَنْتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبَادِكَ فِي مَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ﴿٤٦﴾وَلَوْ أَنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِنْ سُوءِ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ وَبَدَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَحْتَسِبُونَ﴿٤٧﴾« 463 » ما این کتاب را برای [هدایت] مردم به درستی و راستی به‌سوی تو فرستادیم، پس هرکه [به‌وسیلۀ آن] هدایت یافت به سود خود [هدایت یافته]، و هرکه [با رویگردانی از آن] گمراه شد فقط به زیان خود گمراه می‌شود، و تو کارگزار آنان نیستی [که بتوانی به اجبار هدایتشان کنی] (٤١) [فقط] خداوند است که جان مردم را به هنگام مرگشان می‌گیرد، و [جان] آنان را که نمرده‌اند به هنگام خوابشان [قبض می‌کند]، پس [جانِ] کسانی که مرگ را بر آنان قطعی کرده نگه می‌دارد [و به بدن بازنمی‌گرداند]، و ارواح دیگر را تا مهلت معینی [که از عمرشان باقی است به بدنشان] می‌فرستد، به‌یقین برای اندیشمندان در این [مرگ و حیات، و خواب و بیداری] نشانه‌هایی [از قدرت خدا] است (٤٢) [مشرکان نه‌تنها دربارۀ قدرت خداوند اندیشه نمی‌کنند،] بلکه به‌جای خداوند شفیعانی [از بُت‌ها برای خود] انتخاب کرده‌اند! بگو: [واقعاً از آنان امید شفاعت دارید] هرچند اختیار چیزی را [در این جهان] نداشته باشند، و [چیزی را] نفهمند[تاجایی‌که اَحدی از شما را که به آنان دل‌بسته‌اید نشناسند]؟! (٤٣) بگو: همۀ شفاعت [به هر اندازه و به هر کیفیت] در اختیار خداست، مالکیت و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین در سیطرۀ اوست، همۀ شما را [پس از مرگتان] به‌سوی او بازمی‌گردانند (٤٤) هنگامی که خداوند به‌تنهایی یاد شود، دل‌های کسانی که به آخرت ایمان ندارند متنفر می‌شود، ولی چون از معبودانی غیر خداوند یادی به میان آید بی‌درنگ خوش‌حال می‌گردند! (٤٥) [چون از ایمان‌آوردنشان ناامید شوی روی به پیشگاه خداوند کن و] بگو: خداوندا! ای آفرینندۀ آسمان‌ها و زمین! ای دانای نهان و آشکار! تویی که در بین بندگانت بر سر آنچه [از توحید و شرک] همواره در اختلافند داوری خواهی‌کرد (٤٦) اگر ستمگرانِ [به توحید و به آیات خداوند،] همۀ آنچه را در زمین است و مانندش را توأم با آن مالک باشند، [آماده‌اند] آن را در برابر [رهایی خود از] عذابِ سختِ روز قیامت بپردازند، ولی از سوی خداوند آنچه را [از عذاب و نتیجۀ اعمال زشتشان] گمان نمی‌کردند برای آنان آشکار می‌شود (٤٧) « 463 »
صفحه قبلي
انتهاي قرآن
ابتداي قرآن