وَإِنْ يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ ۚ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ﴿٤﴾يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ۖ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۖ وَلَا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ﴿٥﴾إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا ۚ إِنَّمَا يَدْعُو حِزْبَهُ لِيَكُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِيرِ﴿٦﴾الَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ۖ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ﴿٧﴾أَفَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنًا ۖ فَإِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۖ فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَرَاتٍ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِمَا يَصْنَعُونَ﴿٨﴾وَاللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَىٰ بَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَحْيَيْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ كَذَٰلِكَ النُّشُورُ﴿٩﴾مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا ۚ إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ ۚ وَالَّذِينَ يَمْكُرُونَ السَّيِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ۖ وَمَكْرُ أُولَٰئِكَ هُوَ يَبُورُ﴿١٠﴾وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَكُمْ أَزْوَاجًا ۚ وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَىٰ وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ ۚ وَمَا يُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ وَلَا يُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِي كِتَابٍ ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ﴿١١﴾« 435 » اگر تو را انکار می‌کنند [اندوه مخور،] همانا پیش از تو هم پیامبرانی را انکار کردند، همۀ امور به خداوند بازگردانده می‌شود (٤) ای مردم! بی‌تردید وعدۀ خداوند [دربارۀ قیامت] حق است، پس این زندگی دنیا [ی زودگذر و فانی] شما را گول نزند، و شیطانی که بسیار فریب‌کار است، شما را [با وسوسه به زرق و برق زندگی] نسبت به خداوند نفریبد (٥) یقیناً شیطان دشمن شماست، پس او را [نسبت به خود و همۀ امورتان] دشمنِ [حتمی] به حساب آورید، جز این نیست که او گروهش را [به انواع گناهان] فرامی‌خواند تا اهل آتش سوزان [دوزخ] شوند (٦) برای کسانی که به کفر گرویدند عذاب سختی خواهد بود، و برای مؤمنانی که کارهای شایسته انجام دادند آمرزش و پاداشی بزرگ است (٧) آیا کسی که عمل زشتش را برای او زیبا جلوه داده‌اند، به این سبب آن را خوب [و درست] می‌بیند [مانند کسی است که در پرتو هدایت، خوب را از بد تشخیص می‌دهد]؟ همانا خداوند هرکه را بخواهد [به کیفر گناهانش] گمراه می‌سازد، و هرکه را بخواهد [بخاطر شایستگی‌اش] هدایت می‌کند؛ بنابراین مبادا جانت برای اندوه زیادی که بر [گمراهی] آنان داری از دست برود، بی‌تردید خداوند به [همۀ] اعمالی که انجام می‌دهند داناست (٨) خداوند است که بادها را می‌فرستد تا ابری را برانگیزند، [این] ما [هستیم که] آن را به‌سوی سرزمینِ مرده می‌رانیم، و زمین را به‌وسیلۀ آن پس از مردنش زنده کردیم، زنده‌شدنِ [مردگان] هم این‌گونه است (٩) کسی که خواهان عزت است [باید آن را از خدا بخواهد؛ چون] همۀ عزت نزد خداوند است، حقایقِ پاک [مانند عقاید درست و اندیشه‌های صحیح و سخنان استوار] به‌سوی خداوند بالا می‌رود، و [این] عمل شایسته [است که آن] را رفعت و ارزش می‌دهد، و آنان‌که توطئه و نیرنگ‌های زشت [بر ضد اسلام و مؤمنان] به کار می‌گیرند عذابی سخت خواهند داشت، یقیناً نیرنگ‌های آنان در تباهی و نابودی است (١٠) خداوند شما را از خاکی [مرده]، سپس از نطفه آفرید، آن‌گاه شما را زوج‌هایی [نر و ماده] قرار داد، هیچ ماده‌ای باردار نمی‌شود و بارش را نمی‌نهد جز به علم او، و اَحدی عمر طولانی نمی‌کند و از عمرش کاسته نمی‌شود مگر این‌که در کتابی [چون لوح محفوظ، ثبت] است، یقیناً [همۀ] این امور بر خداوند آسان است (١١) « 435 »
صفحه قبلي
انتهاي قرآن
ابتداي قرآن