إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَىٰ مَعَادٍ ۚ قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ مَنْ جَاءَ بِالْهُدَىٰ وَمَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ﴿٨٥﴾وَمَا كُنْتَ تَرْجُو أَنْ يُلْقَىٰ إِلَيْكَ الْكِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرًا لِلْكَافِرِينَ﴿٨٦﴾وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنْ آيَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنْزِلَتْ إِلَيْكَ ۖ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّكَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ﴿٨٧﴾وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۘ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ ۚ لَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ﴿٨٨﴾ ترتيبها 29 سوره العنكبوت آياتها 69 مكيه الم﴿١﴾أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ﴿٢﴾وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۖ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ﴿٣﴾أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ أَنْ يَسْبِقُونَا ۚ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ﴿٤﴾مَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ﴿٥﴾وَمَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ﴿٦﴾« 396 » بی‌تردید کسی که [ابلاغ و عمل‌کردن به] قرآن را بر تو واجب کرده، تو را [پیروزمندانه درحالی‌که دینت گسترش می‌یابد] به زادگاه [و وطن اصلی‌ات مکه] بازمی‌گرداند، بگو: پروردگارم به کسی که هدایت را آورده، و به کسی که در گمراهی آشکار است داناتر است (٨٥) تو انتظار نداشتی که این کتابِ [باعظمت] به تو عطا شود، [ولی این نبود] مگر رحمتی از سوی پروردگارت، پس هرگز پشتیبان کافران مباش! (٨٦) مبادا [کافرانِ لجوج] تو را از [ابلاغ] آیات خدا پس از آن‌که به‌سویت فرستاده شده بازدارند، به سوی پروردگارت دعوت کن! و هرگز از مشرکان مباش! (٨٧) با خداوند معبود دیگری را مخوان! جز او معبودی وجود ندارد، هرچیزی جز ذاتِ او فانی و نابود است، فرمانروایی [بر ظاهر و باطنِ هستی] فقط ویژه اوست، و همۀ شما را فقط به‌سوی او بازمی‌گردانند (٨٨) شماره سوره 29 نام سوره عنکبوت تعداد آيات 69 مکي به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی الف، لام، میم (١) آیا مردم پنداشته‌اند که چون بگویند مؤمن شده‌ایم رهایشان می‌کنند؟ و [به‌وسیلۀ مال، مقام، اولاد، جانشان، تکالیف و حوادث] امتحان نمی‌شوند؟ (٢) بی‌تردید کسانی را که پیش از آنان بودند در بوتۀ امتحان قرار دادیم، [حتماً اینان را نیز امتحان خواهیم کرد،] مسلّماً خداوند آنان را که [در ادعای ایمان‌داشتن] راست گفته‌اند، و نیز دروغگویان [مدعی ایمان] را [به‌خوبی] می‌شناسد (٣) آیا کسانی که مرتکب زشتی‌ها می‌شوند پنداشته‌اند می‌توانند بر [قدرت] ما چیره شوند [تا از کیفرمان در امان بمانند]؟ بد داوری می‌کنند! (٤) کسی که به لقای خداوند امید بسته [باید در طاعت و ترک گناه بکوشد؛ زیرا] زمان [معین‌شده از سوی] خداوند [که روز قیامت است] بدون‌تردید آمدنی است، و او شنوا[ی گفتار شما] و دانا[ی به همۀ اعمالی] است [که انجام می‌دهید] (٥) کسی که [برای خدا و در راه خدا] بکوشد فقط به سود خودش می‌کوشد؛ زیرا خداوند از جهانیان بی‌نیاز است (٦) « 396 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن
الم ﴿١﴾ أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ ﴿٢﴾ وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۖ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ ﴿٣﴾ أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ أَنْ يَسْبِقُونَا ۚ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ ﴿٤﴾ مَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٥﴾ وَمَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ ﴿٦﴾