بسم الله الرحمن الرحیم
«الحمدلله رب العالمین صلاة و السلام علی سید الانبیاء و المرسلین حبیب الهنا و طبیب نفوسنا ابی القاسم محمد صلی الله علیه و علی اهل بیته الطیبین الطاهرین و المعصومین المکرمین».
همهٔ امامان ما مهمترین مطالب را در رابطهٔ با حضرت سیدالشهدا(ع) و ویژگیهای حضرت برای ما بیان فرمودهاند. در بیانات حضرت جواد(ع) خطاب به ابیعبداللهالحسین(ع) است: درود خدا بر تو ای وجود مقدسی که خلیفهٔ خدا و جانشین پیغمبر(ص)، امیرالمؤمنین(ع) و حضرت مجتبی(ع) هستی. چه ارزشهایی در وجود ابیعبدالله(ع) بوده است که به چنین مقام باعظمتی نائل شده و این قدرت را پیدا کردهاند که خداگونه شوند و جای پیغمبر(ص)، امیرالمؤمنین(ع) و امام مجتبی(ع) قرار بگیرند؟ چه قدرتی، چه معنویتی، چه عظمتی و چه بزرگی؟!
بههمینخاطر است که از طرف پروردگار به امامت انتخاب میشود و به همهٔ مردم جامعه و کل جهان هم مسئولیت اقتدا و مأمومبودن داده میشود. خوشبهحال کسی که در این دنیا مأموم ابیعبدالله(ع) باشد و بیچاره کسی که به غیر از ولیاللهالاعظم اقتدا میکند؛ او نهتنها چیزی بهدست نمیآورد، بلکه تمام ارزشهای الهی را هم از دست میدهد.
باز در گفتار امام جواد(ع) است که وجود مبارک تو «برّی» است، نه «بار»؛ «بار» یعنی نیکوکار، «برّ» یعنی اصلِ ذات و وجودت همهٔ نیکی است و در نیکی باید تعریفی منطقی برای تو گفته شود که جامع همهٔ کمالات و فاقد همهٔ نقصها و عیبها باشد. این عالیترین تعریفی است که میتوان دربارهٔ حضرت ابیعبداللهالحسین(ع) داشت. «برّ» یعنی وجوداً همهٔ نیکیها، خوبیها، برنامههای مثبت و مجسمهٔ کامل و جامع تقوا هستی؛ تقوایی که مایهٔ خیر دنیا و آخرت است و اگر کسی داشته باشد، به برکت تقوا میتواند از همهٔ هدایت قرآن بهرهمند باشد. در قرآن میخوانیم: «ذٰلِک اَلْکتٰابُ لاٰ رَیبَ فِیهِ هُدی لِلْمُتَّقِینَ»(سورهٔ بقره، آیهٔ 2) متقین در اینجا بهمعنای خودنگهداران است؛ آنهایی که به خطرات دنیا و آخرت معرفت دارند و خودشان را با کمال قدرت از افتادن در خطرات، چه در دنیا و چه در آخرت حفظ میکنند و میخواهند حفظ کنند. اینها لیاقت دارند که از خورشید هدایت کتاب خدا بهصورت کامل بهرهمند شوند.
این هم یک ویژگی وجود مبارک حضرت سیدالشهدا(ع) است. شما اگر دربارهٔ تقوا و اهل تقوا در قرآن مجید ببینید، در یک آیه میخوانید: «إِنَّ اَللّٰهَ یحِبُّ اَلْمُتَّقِینَ»(سورهٔ توبه، آیهٔ 4) اینان عجب مقامی دارند! خداوند عاشق اهل تقواست و این مقام مقام بلندی است. اگر ما هم با اقتدای به مقام حضرت ابیعبداللهالحسین(ع) از اهل تقوا بشویم، ما هم یقیناً و بدون شک محبوب پروردگار میشویم. در آیهٔ شریفهٔ محبت به اهل تقوا بهصورت جمع آمده است و این یعنی من فقط عاشق یک فرد در مسئلهٔ تقوا نیستم، بلکه من عاشق همهٔ اهل تقوا هستم.
حضرت سیدالشهدا(ع) مصداق اتمّ و اکمل تقوا بودهاند و باز شما در قرآن مجید میخوانید که خداوند متعال برای احدی از مردان و زنان امتیازی قائل نیست. همهٔ مردان و زنان، سفیدپوست و رنگینپوست، فرزندان یک پدر و مادر اولیه هستند. خداوند در قرآن میفرماید: «جَعَلْنٰاکمْ شُعُوباً وَ قَبٰائِلَ لِتَعٰارَفُوا»(سورهٔ حجرات، آیهٔ 13) به قبیلهها و اقوام خودتان افتخار نکنید؛ جای افتخار نیست. من شما را گروهگروه و دستهدسته قرار دادهام، ولی پیوند با یک قبیله باعث عزت و کرامت شما نزد من نیست. آنچه باعث کرامت و ارزش شماست، «إِنَّ أَکرَمَکمْ عِنْدَ اَللّٰهِ أَتْقٰاکمْ». حضرت سیدالشهدا(ع) هم که دربارهٔ او وارد شده است: «السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَصِيُّ الْبَرُّ التَّقِيُّ»، مصداق اتمّ اهل تقوا در تاریخ عالم است؛ یعنی کرامت خدا نسبت به حضرت و طلوع ارزشهای الهی بیشتر به ایشان متوجه است .
برادرانم، خواهرانم و جوانان عزیز! با اقتدای به ابیعبدالله(ع)، هرچه خدا به ابیعبدالله(ع) عنایت کرده است، به من و شما هم بهاندازهٔ ظرفیتمان بهطور یقین عنایت میکند.
قم-کاشان/ برنامهٔ حکیمانه/ ربیعالاول/ پاییز 1399ه.ش./ جلسهٔ هفدهم