حضرت امام سجاد(علیه‌السلام) در زمان خلافت ولید بن عبدالملک به شهادت رسید.
بنا به گفته عمر بن عبدالعزیز، ولید که حاکم جبّار و ظالمی بود، زمین را از جور و ستم لبریز کرده بود. در دوره ی حکومت او، رفتار مروانیان و کارگزاران آنها با خاندان پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)، بنی هاشم و به خصوص امام سجاد(علیه السلام) بسیار ظالمانه و بی رحمانه بود.
والی مدینه - هشام بن اسماعیل - گرچه از زمان عبدالملک بن مروان مسئول اداره شهر مدینه بود، ولی در دوران ولید رفتار ظالمانه‌ای با حضرت زین العابدین(علیه‌السلام) در پیش گرفت و هنگامی که به دلیل بدرفتاری زیاد با مردم مدینه از منصب خود عزل شد، او را در کنار منزل مروان نگه داشتند تا مردم از او تقاص بگیرند.
او خود معترف بود که از کسی جز علی بن الحسین(علیه‌السلام) بیم ندارد، اما هنگامی که امام با جمعی از اصحاب خود از کنار او عبور کردند، هیچ یک به او متعرض نشدند و از او شکایتی نکردند. اینجا بود که هشام فریاد زد: «الله اعلم حیث یجعل رسالته»؛ خدا می داند؛ رسالت خود را در کدام خاندان قرار دهد.
در روایت دیگری آمده، امام برای او پیغام داد که اگر از نظر مادی در تنگنا هستی، ما تامینت می کنیم.
مورخین درباره قاتل امام با هم اختلاف دارند. بعضی معتقدند امام به دست ولید مسموم شد، و برخی دیگر معتقدند به دست هشام بن عبدالملک، که برادر خلیفه بود؛ اما به هر حال، او نیز نمی‌توانست بدون اجازه ولید، مرتکب قتل امام شود.
برگرفته از: بحارالانوار، ج 46، ص 152، حدیث 12 و ص 153 و 154 .
