مرگ و فرصت ها، ص: 305

اما درباره بهشت «كَثِيراً» نگفته است، معلوم می شود كه تعداد جهمی ها بيشتر است. می دانيد چه كسانی به جهنم می روند؟ از قابيل تا آخرين گنهكار حرفه ای در روز قيامت وارد جهنم می شوند.

اما كرم حضرت زين العابدين عليه السلام را ببينيد، می فرمايد:

خدايا! در روز قيامت، قبل از اين كه اهل جهنم را به جهنم ببری، اول مرا به جهنم ببر و به قدری بدن مرا بزرگ كن كه هفت طبقه جهنم را پر كند و برای كسی ديگر جا نماند. اين بنده كريم خدا است كه اين حرف را می زند. ببينيد خود خدا چه كرمی دارد؟ اين كرم بنده اش است.

عطای كريمانه امام حسين عليه السلام

كسی در زد، امام حسين عليه السلام پشت در آمد فرمود: كيست؟ گفت: يا بن رسول اللّه! نيازمندم. حضرت در را باز نكردند، قنبر را صدا كرده، فرمودند: ما چند روزی است كه از مكه آمده ايم، پول چقدر مانده است؟ گفت: يا بن رسول اللّه! چهار هزار دينار مانده است؟ فرمود: همه را بياور. قنبر گفت: می خواهيد همه را به نيازمند بدهيد؟

فرمود: آری.

حضرت تمام پولها را در عبای خود گذاشت و از سوراخ بالای در بيرون داد و فرمود: بگير. پول و عبا را گرفت و پشت در نشست و مرتب گريه كرد. امام آمد و در را باز نكرده فرمود: من چيز ديگری نداشتم. هر چه بود برايت آوردم، اگر كم است، بار ديگر بيا. چرا گريه می كنی؟ گفت: يا بن رسول اللّه كم نيست، گريه ام برای اين است كه چرا بايد در آينده شما زير خاك برويد. ای كاش اين دست برای مردم می ماند. «1» اگر گناه كرده ايد، كار با كريم سخت نيست. تو فقط گردن خود را كج كن و بگو كه اشتباه كردم. او نيز می بخشد. نگو مرا راه نمی دهند، اين خود از گناهان بزرگ است.

______________________________
(1)- بحار الأنوار: 44/ 190، باب 26، حديث 2؛ «عَمْرُو بْنُ دِينَارٍ قَال: ... وَفَدَ أَعْرَابِيٌّ الْمَدِينَةَ فَسَأَلَ عَنْ أَكْرَمِ النَّاسِ بِهَا فَدُلَّ عَلَی الْحُسَيْنِ عليه السلام فَدَخَلَ الْمَسْجِدَ فَوَجَدَهُ مُصَلِّياً فَوَقَفَ بِإِزَائِهِ ... قَالَ فَسَلَّمَ الْحُسَيْنُ وَ قَالَ يَا قَنْبَرُ هَلْ بَقِيَ مِنْ مَالِ الْحِجَازِ شَيْ ءٌ قَالَ نَعَمْ أَرْبَعَةُ آلَافِ دِينَارٍ فَقَالَ هَاتِهَا قَدْ جَاءَ مَنْ هُوَ أَحَقُّ بِهَا مِنَّا ثُمَّ نَزَعَ بُرْدَيْهِ وَ لَفَّ الدَّنَانِيرَ فِيهَا وَ أَخْرَجَ يَدَهُ مِنْ شَقِّ الْبَابِ حَيَاءً مِنَ الْأَعْرَابِيِّ وَ ... قَالَ فَأَخَذَهَا الْأَعْرَابِيُّ وَ بَكَی فَقَالَ لَهُ لَعَلَّكَ اسْتَقْلَلْتَ مَا أَعْطَيْنَاكَ قَالَ لَاوَ لَكِنْ كَيْفَ يَأْكُلُ التُّرَابُ جُودَك.»