مرگ و فرصت ها، ص: 258

است.

تمجيد پروردگار از غنيمت شمارندگان فرصت

به قدری برخوردهای اوليای خدا با فرصت ها زيبا و پرمنفعت بوده است كه به خاطر همين برخوردها، پروردگار در قرآن با زيباترين اوصاف از آنها ياد كرده است.

اين معنا در قرآن تقريباً در پانصد آيه هست كه بايد توضيح داده شود. برای نمونه آيه ای از سوره آل عمران را می خوانيم كه خداوند در اين آيه شريفه به بعضی از انبيا و برخی از دوستان واقعی انبيا كه درگير حوادث تلخ شدند اشاره می كند.

پروردگار عزيز عالم برخورد اين ها را بيان می كند كه چه برخورد زيبايی بوده است و از طريق همين برخورد زيبا، به نقطه عشق و عاشقی ملكوتی رسيدند. اين عكس العمل پروردگار نسبت به اين افراد است. آيه می فرمايد:

«وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَكانُوا» «1»

يعنی: چه بسيار از انبيای من كه دشمن با آنها درگير جنگ شد.

انبيا اهل جنگ نبودند و علاقه ای به جنگ نداشته و نمی خواستند كه جنگ را شروع كنند، اما چه بايد می كردند؟ در مقابل افراد متكبر، مغرور و منحرفی قرار گرفته بودند كه نمی خواستند زير بار حق بروند و در جامعه حق زندگی كنند.

اگر به انبيا می گفتند: ما نمی خواهيم به حرف شما گوش بدهيم و فرهنگ شما را نيز دوست نداريم، قرآن مجيد می گويد:

«لَكُمْ دِينُكُمْ وَ لِيَ دِينِ» «2»

شما می خواهيد در فرهنگ منحرف خود خوش باشيد، باشد، ما نيز در فرهنگ

______________________________
(1)- آل عمران (3): 146؛ «چه بسا پيامبرانی كه انبوهی دانشمندانِ الهی مسلك [و كاملان در دينِ ] به همراه او با دشمنان جنگيدند، پس در برابر آسيب هايی كه در راه خدا به آنان رسيد، سستی نكردند و ناتوان نشدند و [در برابر دشمن ] سر تسليم و فروتنی فرود نياوردند.»

(2)- كافرون (109): 6؛ «دين شما برای خودتان، و دين من برای خودم.»