حلال و حرام مالی، ص: 127
|
نه درويش بی كفن در خاك رفته |
نه دولتمند برده يك كفن بيش «1» |
|
درويش يعنی فقير، كسی كه دست خالی است. تمام مالی كه از دنيا با خود می بريم، چند متر پارچه كفن است كه آن هم امام زين العابدين عليه السلام در دعای ابوحمزه ثمالی می فرمايد:
«أَبْكِی لِخُرُوجی عَنْ قَبْرِی عُرْياناً» «2» لای خاك ها می پوسد و در قيامت مردم را بدون اين كه حتی كفن خود را آورده باشند، وارد محشر می كنند و ديگر اين چند متر پارچه هم نيست.
آنجا كه جای كار خير و عبادت نيست، چرا؟ چون رشته تكليف را با مرگ از ما قطع می كنند. روزگار سجده، نماز، خمس و زكات و عبادات ديگر گذشته است.
بهشت و رضوان الهی؛ دو حسنه آخرتی
امام صادق عليه السلام درباره حسنه در آخرت می فرمايد:
«و رضوان الله و الجنة فی الاخرة» «3» اين كه اهل ايمان از پروردگار تقاضای حسنه در آخرت می كنند؛ يعنی تقاضای بهشت و رضای خدا. البته اين تقاضای آنان در دنيا فقط تقاضا نيست، بلكه هم می خواهند و هم به دنبالش راه می افتند. نه اين كه گوشه ای بنشيند و بگويد:
______________________________ (1)- بابا طاهر همدانی.
(2)- بحار الأنوار: 95/ 89، باب 6، حديث 2؛ اقبال الأعمال: 72.
(3)- فقه القرآن: 1/ 229؛ «عن الصادق عليه السلام: أنها السعة فی الرزق و المعاش و حسن الخلق فی الدنيا و رضوان اللّه و الجنّة فی الآخرة.»
