حلال و حرام مالی، ص: 261

می دهد. چرا خود را به انواع گناهان آلوده كرده ايد؟ اين ها جواب می دادند: ما شيعه هستيم و به شفاعت امامان خود دلخوش هستيم كه در قيامت، در برابر پروردگار عالم از ما به عنوان اين كه شيعه هستيم طرفداری كنند و نگذارند كه خدا ما را جريمه و دچار كيفر و عذاب كند.

اين اصل جريان است كه از اواخر عمر امام چهارم عليه السلام اتفاق افتاد و تا زمان حضرت رضا عليه السلام نيز ادامه داشته است. حال موضع گيری اهل بيت عليهم السلام در برابر اين جريان را ببينيد تا گفتار حضرت زهرا عليها السلام برای شما به نحو ريشه ای تفسير شود.

من دو نمونه از برخورد ائمه عليهم السلام را برای شما عرض می كنم؛ يكی برخورد حضرت صادق عليه السلام و ديگری برخورد حضرت رضا عليه السلام و بعد از اين دو برخورد، دو مطلب بسيار مهم از رسول خدا صلی الله عليه و آله و حضرت باقر عليه السلام برای شما ذكر می كنم.

برخورد امام صادق عليه السلام با متظاهرين به شيعه

اما برخورد امام صادق عليه السلام: وقتی در جلسه ای برای حضرت صادق عليه السلام تعريف كردند كه: يابن رسول الله! در مدينه افرادی هستند كه با سر به طرف گناه می دوند و هر گناهی كه به وجود می آيد، رد نمی كنند و خود را به آن آلوده می كنند. ما وقتی آنها را نصيحت می كنيم، می گويند: «نحن شيعة جعفر» ما سنّی، لاييك، بی دين و بی اعتقاد نيستيم، بلكه جزء شيعيان امام صادق عليه السلام هستيم و دلگرمی ما در اين گناهان و آلودگی ها، به حضرت صادق عليه السلام است كه در قيامت دست همه ما را بگيرد و نگذارد كه خدا ما را به عذاب مبتلا كند. يابن رسول الله! چه بايد كرد؟

اين نوع دلخوشی ها از نظر قرآن باطل است. قرآن اسم اين دلخوشی ها را كه قوم يهود نيز داشتند «امانی» گذاشته است؛ يعنی آرزوهای بی پايه، بی ريشه، غلط، پوك و پوچ.

امام صادق عليه السلام اول ادعای آنها را كه گفته بودند: «نحن شيعة جعفر» ما با آلوده