ترجمه نهج البلاغه، ص: 493
شغلی وجود دارد.
حكمت 365
و آن حضرت فرمود: انديشه آيينه ای است روشن، عبرت بيم دهنده ای است خيرخواه. و برای ادب نفست همين بس كه از آنچه برای ديگران دوست نداری بپرهيزی.
حكمت 366
و آن حضرت فرمود: علم را با عمل بستگی است، هر كه دانست عمل كرد. و علم عمل را صدا می كند، اگر اجابت كند می ماند، وگرنه از آن كوچ می كند.
حكمت 367
و آن حضرت فرمود: ای مردم، كالای دنيا گياهی است خشك و وباخيز، از چراگاه آن بپرهيزيد، چه اينكه دل كندن از آن لذت بخش تر از اعتماد به آن است، و به اندازه، برداشت كردن از دنيا پاكيزه تر از اندوختن آن است، بر آن كه به افزون كردن ثروت اقدام كند حكم به تهيدستی شده، و آن كه در آن كوس بی نيازی زده به آسايشش كمك گشته. آن را كه زيور دنيا به شگفتی اندازد كوردلی از پی درآيد، و آن كه عشقش را به دل گيرد خاطرش را از اندوهها پر كند كه برای آن اندوهها در سويدای قلبش خلجان است، اندوهی مشغولش دارد، و غمی محزونش كند، چنين است تا نَفَس گلوگيرش شود و او را به بيابان اندازند، در حالی كه رگهای حياتش قطع شده، نابود كردنش بر خدا، و انداختنش به گورستان برای دوستان آسان است. مؤمن با ديده عبرت به دنيا می نگرد، و از آن از باب اضطرار به اندازه شكم بر می دارد، و وصف دنيا را با گوش خشم و دشمنی می شنود. اگر بگويند ثروتمند شد بعد از اندكی می گويند به تهيدستی نشست، و اگر به بودنش شاد شوند به مرگش اندوهگين گردند. اين است وضع دنيا، و هنوز اهل دنيا را روزی كه در آن نوميد شوند نيامده!
حكمت 368
و آن حضرت فرمود: خداوند سبحان پاداش را بر طاعت، و كيفر را بر گناه قرار داده، تا بندگان را از خشمش بازدارد، و آنان را به بهشتش روانه نمايد.
