ترجمه نهج البلاغه، ص: 491

شد، و هر كه پارساييش كم شد دلش مرد، و هر كه دلش مرد وارد آتش شد، و آن كه عيوب مردم را بنگرد و آن را ناپسند داند سپس برای خود روا داند احمق واقعی است. قناعت ثروتی است كه تمام نمی شود. كسی كه زياد ياد مرگ كند از دنيا به كم و اندك راضی گردد. يو كسی كه بداند گفتارش از جمله اعمال اوست سخنش مگر در آنچه او را مهم است كم می شود.

حكمت 350

و آن حضرت فرمود: مردم ستمكار را سه نشانه است: به مافوقش با سرپيچی، و به زيردستش با قهر و غلبه ستم می كند، و ستمگران را پشتيبانی می نمايد.

حكمت 351

و آن حضرت فرمود: زمانِ اوج سختی مرحله گشايش، و هنگام تنگیِ حلقه های بلا نوبت آسايش است.

حكمت 352

و آن حضرت به بعضی از يارانش فرمود: اكثر شغل خود را برای اهل و فرزندت قرار مده، اگر آنها از دوستان خدايند خداوند دوستانش را ضايع نمی كند، و اگر از دشمنان خدايند اندوه و شغل تو در راه دشمنان خدا برای چيست؟!

حكمت 353

و آن حضرت فرمود: بزرگترين عيب آن است كه عيب دانی صفتی را كه مانند آن در خودت باشد.

حكمت 354

مردی مرد ديگری را در محضر آن حضرت به ولادت فرزندش بدين گونه تهنيت گفت: اين يكّه سوار بر تو مبارك باد. امام فرمود: اين گونه مگو، بلكه بگو: شكرگزار بخشنده باش، بخشيده شده بر تو مبارك باد، به رشد و كمال رسد، و از نيكوكاريش بهره مند گردی.

حكمت 355

يكی از كارگزارانش ساختمانی مجلّل ساخت، فرمود: پولها سر درآوردند، اين بنا ثروتمندی تو را نشان می دهد.

حكمت 356

به حضرت گفته شد: اگر درب خانه كسی را به رويش ببندند و او را در آنجا رها كنند رزقش از كجا می آيد؟ آن حضرت فرمود: از آنجا كه اجلش می آيد.