ترجمه نهج البلاغه، ص: 489

حكمت 333

و آن حضرت در وصف مؤمن فرمود: شادی مؤمن در چهره اش، و اندوهش در دل اوست. از نظر تحمّل وسيع ترين موجود، و از نظر اخلاق متواضع ترين مخلوق است. برتری را خوش ندارد، و خودنمايی را دشمن دارد. اندوهش طولانی، و همّتش دوردست، و سكوتش بسيار، و وقتش مشغول، و سپاس و شكيبايی اش فوق العاده، و غرق در فكرت خويش، و نسبت به اظهار حاجت بخيل است، اخلاقش سهل و آرام، و برخوردش هموار و نرم، و وجودش در امر دين از سنگ سخت تر، و نزد حق از برده ذليل تر است.

حكمت 334

و آن حضرت فرمود: اگر انسان مدت عمر و سرانجام خود را ببيند آرزو و غرورش را دشمن دارد.

حكمت 335

و آن حضرت فرمود: هر انسانی را در ثروتش دو شريك است: وارث و حوادث.

حكمت 336

و آن حضرت فرمود: آن كه از او چيزی درخواست شده تا وعده نداده آزاد است.

حكمت 337

و آن حضرت فرمود: ثواب خواهنده بی طاعت همچون تيرانداز بی كمان است.

حكمت 338

و آن حضرت فرمود: دانش دو نوع است: فطری و شنيده شده، اگر دانش فطری در انسان نباشد دلش شنيدنی سودی ندهد.

حكمت 339

و آن حضرت فرمود: رأی درست همراه قدرتهاست، با روی آوردن قدرتها روی می نمايد.

حكمت 340

و آن حضرت فرمود: پاكدامنی زينت تهيدستی، و سپاس زيور توانگری است.

حكمت 341

و آن حضرت فرمود: روز عدالت بر ستمگر شديدتر از روز ستم بر ستمديده است.

حكمت 342

و آن حضرت فرمود: توانگریِ بزرگتر نوميدی از چيزی است كه در اختيار مردم است.

حكمت 343

و آن حضرت فرمود: همه گفته ها نزد خدا محفوظ، و تمام باطن ها آزموده شده است، و هر كسی در گرو اعمال خود است. مردم ناقص و دچار عيبند جز كسی كه