ترجمه نهج البلاغه، ص: 482

من آگاهی در برابر ديد مردم حفظ كنم، پس ظاهر آراسته ام را برای مردم آشكار نموده، و زشتی كردارم را به سوی تو آورم، تا خود را به مردم نزيك، و از خشنودی تو دور سازم.

حكمت 277

و آن حضرت فرمود: نه، به خداوندی كه از سوی او شب كرديم در بقايای شب تار، شبی كه لبخندش روز روشنی را مژده می دهد، چنين و چنان نبوده.

حكمت 278

و آن حضرت فرمود: اندك كاری كه بر آن مداومت كنی اميدبخش تر است از كار زيادی كه از آن خسته شوی.

حكمت 279

و آن حضرت فرمود: زمانی كه مستحبّات به واجبات زيان بزند مستحبات را رها كنيد.

حكمت 280

و آن حضرت فرمود: آن كه دوری سفر قيامت را به ياد آورد برای آن آماده شود.

حكمت 281

و آن حضرت فرمود: انديشه مانند ديدن با چشم ها نيست، كه گاهی چشم ها به صاحبانش دروغ می گويند، ولی خرد به كسی كه از او نصيحت خواهد خيانت نمی كند.

حكمت 282

و آن حضرت فرمود: بين شما و موعظه حجابی از غفلت است.

حكمت 283

و آن حضرت فرمود: نادان شما آنچه را نبايد زياد می كند، و آگاه شما آنچه را بايد به تأخير می اندازد.

حكمت 284

و آن حضرت فرمود: دانش راه عذر را بر بهانه جويان بسته است.

حكمت 285

و آن حضرت فرمود: آن كه مرگش را به شتاب اراده كرده اند مهلت می خواهد، و آن را كه مهلت داده اند با به تأخير انداختن مهلت، تعلّل می ورزد.

حكمت 286

و آن حضرت فرمود: مردم كسی را نگفتند «خوشا به حال او» مگر اينكه روزگار برای او روز بدی را پنهان كرد.

حكمت 287

و آن حضرت را از قَدَر پرسيدند، فرمود: راهی است تاريك در آن نرويد، دريايی