ترجمه نهج البلاغه، ص: 383

39 از نامه های آن حضرت است

به عمروبن عاص

تو دينت را تابع دنيای كسی نمودی كه گمراهيش معلوم، و پرده حيايش دريده شده، شخص بزرگوار را در مجلس خود بد می گويد، و عاقل را با آميزش خود نادان می نمايد. قدم به جای قدمش گذاشتی، و بخشش او را درخواست نمودی، همچون سگی كه به دنبال شير رود، كه به پناه چنگال او رود، و انتظار بكشد كه اضافه صيدش را به سوی او اندازد. از اين رو دنيا و آخرتت را به باد دادی، در صورتی كه اگر به دامن حق می آويختی آنچه را می خواستی می يافتی. اگر خداوند مرا بر تو و پسر ابوسفيان تسلّط دهد جزای آنچه انجام داديد به شما خواهم داد، و اگر مرا از پای نشانديد و خود برقرار مانديد آنچه از عذاب الهی پيش روی شماست برای شما بدتر است. والسّلام.

40 از نامه های آن حضرت است

به يكی از كارگزارانش

اما بعد، انجام خبر كاری به وسيله تو به من رسيده كه اگر انجام داده باشی پروردگارت را به خشم آورده، و امام خويش را نافرمانی نموده، و در امانت خيانت كرده ای.

به من خبر رسيده كه محصولات زمين را برده، و آنچه زير دو پايت بوده