ترجمه نهج البلاغه، ص: 380

اما بعد، مصر به دست دشمن افتاد، محمّد بن ابوبكر كه خدايش رحمت كند شهيد شد، اجر اين مصيبت را از خدا می خواهم كه او برايم فرزندی خيرخواه، كارگزاری سختكوش، شمشيری برنده، و ركنی مدافع بود. من مردم را به پيوستن به او برانگيختم، و آنان پيش از وقوع حادثه به ياريش دستور دادم، و از آنان در آشكار و نهان و به طور مكرّر برای حركت به جانب او دعوت نمودم، گروهی با بی ميلی آمدند، و برخی بهانه دروغ تراشيدند، و عدّه ای دست از ياريش برداشته اعتنايی نكردند. از خدا می خواهم به زودی مرا از اين مردم برهاند. به خدا قسم اگر به وقت جنگ با دشمن علاقه ام به شهادت نبود، و خود را برای مرگ آماده نكرده بودم، دوست داشتم كه حتی يك روز هم با اين مردم نباشم، و با آنان روبرو نگردم.

36 از نامه های آن حضرت است

به برادرش عقيل بن ابی طالب درباره لشگری كه به سوی برخی دشمنان فرستاده بود، و اين نامه پاسخ نامه عقيل است

لشگری انبوه از مسلمانان را به جانب آن دشمن روانه كردم، چون با خبر شد به سرعت گريخت، و با پشيمانی بازگشت، در بعضی از جادّه ها به او رسيدند و اين زمانی بود كه خورشيد در مرز غروب قرار داشت، لحظاتی چند بين آنان جنگ درگرفت، دشمن به اندازه ساعتی درنگ نداشت تا اينكه با غم و غصّه رهايی يافت، پس از آنكه دچار تنگنا شده بود، و از او