ترجمه نهج البلاغه، ص: 379

34 از نامه های آن حضرت است

به محمّد بن ابوبكر كه به علّت عزلش

از حكومت مصر، و قرار گرفتن مالك اشتر به جای او دلتنگ شده بود، و مالك پيش از رسيدن به مصر از دنيا رفت

اما بعد، خبر دل تنگيت از اينكه اشتر را به منطقه حكمرانيت فرستادم به من رسيد، اين كار من نه به خاطر اين بود كه تو را كاهل و سست می دانستم، و نه به علت اينكه می خواستم كوشش زيادتری از خود نشان دهی. اگر از حكومت مصر آنچه در اختيار توست از تو گرفتم تو را حاكم منطقه ای قرار می دهم كه زحمتش برايت آسانتر، و حكومتش برای تو خوشايندتر باشد.

مردی كه او را به امارت مصر گماشتم برای ما مردی خيرخواه، و نسبت به دشمنانمان سختگير بود. خداوند رحمتش كند، كه عمرش را به سر برد، و مرگش را ديدار كرد، در حاليكه از او خشنوديم، خداوند رضوانش را به او عنايت نمايد، و ثوابش را دو چندان كند. برای جنگ با دشمنت بيرون رو، و بر اساس بصيرتت حركت كن، با كسی كه با تو می جنگد بجنگ، و او را به راه پروردگارت بخوان، بسيار از خداوند ياری طلب كه تو را از امور مهم كفايت كند، و در حوادث ياريت دهد، اگر خدا بخواهد.

35 از نامه های آن حضرت است

به عبداللَّه بن عباس پس از شهادت محمّد بن ابوبكر در مصر