ترجمه نهج البلاغه، ص: 349
دنيا به آن می رسی زياد خوشحال مباش، و به آنچه از دنيا از دستت می رود بيش از اندازه غمگين مشو. و بايد همه سعيت برای بعد از مرگ باشد.
23 از سخنان آن حضرت است
آن را پيش از مرگش به عنوان وصيت فرمود، زمانی كه ابن ملجم- لعنت خدا بر او باد- وی را ضربت زد
سفارشم به شما اين است كه چيزی را شريك خدا قرار ندهيد و سنّت محمّد صلی الله عليه و آله را ضايع نكنيد، اين دو ستون دين را بر پا داريد و اين دو چراغ را روشن نگاه بداريد، كه ديگر بر شما نكوهشی نخواهد بود.
من ديروز همنشين شما بودم، امروز بر شما عبرتم، و فردا از شما جدا می شوم. اگر زنده بمانم صاحب خون خويشم، و اگر بميرم مرگ وعده گاه من است، و اگر ببخشم بخشيدن برای من موجب قرب، و برای شما حسنه است، پس ببخشيد «آيا دوست نداريد خداوند شما را ببخشد»؟!
به خدا قسم چيزی از مرگ به طور ناگهانی به من روی نياورد كه پسند من نباشد، و مسأله ای آشكار نشود كه آن را نشناسم. نسبت به مرگ چون جويای آب بودم كه ناگهان به آب رسيده، يا جويای متاعی كه به آن دست يافته «و آنچه نزد خداست برای نيكان بهتر است».
می گويم: قسمتی از اين سخن پيش از اين (در سخن 149) گذشت، ولی چون در اين سخن اضافه ای بود لازم به تكرار ديدم.
