ترجمه نهج البلاغه، ص: 231

در اينكه چه كسی شايسته خلافت است،

و سفارش به تقوا و گريز از دنيا

رسول خدا امين وحی، و آخرين فرستادگان، و بشارت دهنده به رحمت، و بيم دهنده از عذاب او بود.

ای مردم، آن كه تواناترين مردم به حكومت، و داناترين آنان به امر خدا در كار حكومت است از همه به حكومت شايسته تر است. اگر در مسأله حكومت فتنه جويی به فتنه برخزيد بازگشت به حق از او خواسته می شود، و اگر امتناع ورزيد كشته می شود. به جانم سوگند، اگر جز با حضور همه مردم امامت منعقد نگردد چنين كاری شدنی نيست، ولی آنان كه حضور دارند ثبوت حكومت را بر غائبان حكم می كنند، پس فرد حاضر حق رويگردانی، و غائب حق انتخاب غير را ندارد.

بدانيد كه من با دو نفر می جنگم: مردی كه چيزی را ادعا كند كه حق او نيست، و كسی كه رويگردان شود از چيزی كه بر عهده اوست.

بندگان خدا، شما را به تقوا سفارش می كنم، كه تقوا بهترين چيزی است كه بندگان حق يكديگر را به آن سفارش می كردند، و از بهترين عاقبتها نزد خداست.

بين شما و اهل قبله باب جنگ گشوده شده، و اين پرچم را به دوش نمی كشد مگر آن كه اهل بصيرت و استقامت و دانای به موارد حق باشد. پس آنچه را به آن مأمور می شويد انجام دهيد، و از آنچه نهی می گرديد بازايستيد، و در كاری تا دقيقاً بررسی نكنيد شتاب نورزيد، زيرا آنچه را شما (از روی جهل) منكر آن هستيد ما را قدرت تغيير آن هست.

بدانيد دنيايی كه نسبت به آن آرزومنديد و به آن ميل داريد، و آن گاهی شما را به خشم و زمانی به خشنودی می برد، نه خانه شماست و نه منزلی كه برای آن آفريده شده ايد، و نه جايی كه شما را به آن دعوت كرده اند. بدانيد كه دنيا برای شما باقی