ترجمه نهج البلاغه، ص: 222

طلايی نشان می دهد. پس چگونه فكرهای ژرف بين، و عقول باذوق خلقت عجيب اين حيوان را درك كند، و چسان توصيف وصف كنندگان وصفش را به نظم آورد، با آنكه كوچكترين اجزايش انديشه های ژرف بين را از درك عاجز نموده و زبان وصف كنندگان را ناتوان كرده است؟! پاك است خداوندی كه عقلها را از توصيف مخلوقی چون طاووس مبهوت و مقهور نموده با اينكه آن را چنان در برابر چشمها جلا داده كه آن را محدود به حدّ معيّن و پديد آمده و با اندام تركيب يافته و رنگ آميزی شده درك كرده اند، و زبانها را از بيان كيفيت آن در ناتوانی نشانده، و آنها را از شرح وصف اين حيوان به عرصه عجز كشيده. پاك است خداوندی كه پاهای موران و پشه های كوچك را استوار كرد تا رسد به بزرگتر از آنها از ماهيان دريا و پيلان عظيم الجثّه، و بر خود لازم نموده كه هيچ جسمی كه جان در آن دميده جنبش ننمايد مگر آنكه مرگ را وعده گاه و فنا را پايان كارش قرار دهد.

از اين خطبه است در وصف بهشت

آنچه از بهشت برای تو وصف می شود اگر با چشم دل بنگری، به شگفتی هايی كه در دنيا پديد شده از شهوات و خوشيها و آرايش هايی كه نظر را جلب می كند بی رغبت كرسدی، و انديشه ات در ميان درختانی كه شاخه هايشان به هم می خورد و ريشه هايشان در دل تپه هايی از مشك بر كنار جويهای بهشت پنهان شده سرگردان می گردد، و فكرت در خوشه هايی از مرواريدتر در شاخه های كوچك و بزرگ آن درختان، و همچنين پديد آمدن ميوه های گوناگون كه از غلاف های خود سر برون آورده حيران می شود، كه آن ميوه ها بدون زحمت و رنج چيده می شوند و بر اساس ميل چيننده به دست می آيند، و عسل های پاك و شرب صافی در قصرهای ساكنان بهشت به گردش می آورند تا هر كه بخواهد بهره مند گردد. بهشتيان مردمی هستند