ترجمه نهج البلاغه، ص: 184

142 از سخنان آن حضرت است

درباره نيكی به نااهل

برای كسی كه احسان را در غير محلّش و در دست غير مستحقّش قرار دهد سودی جز ستايش مردم پست، و تعريف اشرار، و گفتار جاهلان نيست، آن هم تا وقتی كه به آنان احسان می كند، می گويند: عجب دست بخشنده ای دارد! در حالی كه اين شخص از احسان در راه خدا بخيل است. كسی كه خدا مالی به او عنايت كرد بايد به اقوامش كمك كند، مهمانیِ شايسته ای برگزار نمايد، اسير و گرفتار را آزاد كند، به فقير و بدهكار ببخشد، و بر ادای حقوق واجبه و حوادث و بلاها جهت درخواست ثواب الهی شكيبايی ورزد، زيرا بدون ترديد دستيابی به اين خصلتها شرف و كرامت در دنيا، و دستيابی به فضائل آخرت است اگر خدا بخواهد.

143 از خطبه های آن حضرت است

در طلب باران

بدانيد زمينی كه شما را حمل می كند، و آسمانی كه بر سرتان سايه می اندازد فرمانبردار پروردگار شمايند، بركات خود را به شما ارزانی می دارند، نه به خاطر دلسوزی، و نه برای نزديكی جستن به شما، و نه برای خيری كه از شما توقع دارند، بلكه از جانب حق برای رساندن منابع به شما مأمورند پس خدا را اطاعت كرده اند، و دستور دارند به مصالح شما قيام كنند پس قيام كردند.

خدا بندگانش را به وقت اعمال بدشان به كمبود ميوه ها، و بازداشتن بركات، و بستن درِ خيرات آزمايش می كند، تا توبه كننده توبه كند، و گناهكار دل از گناه قطع