ترجمه نهج البلاغه، ص: 124

فتنه ايشان بر شما زشت و وحشتناك و به رويّه دوران جاهليت وارد می گردد، در آن فتنه نه علامت هدايتی يافت می گردد و نه نشانه نجاتی ديده می شود. ما اهل بيت از آن فتنه بر طريق نجاتيم، و در آن وقت قدرت دعوت در ما نيست. آن گاه خداوند مانند جدا شدن پوست از گوشت، آن فتنه ها را از شما جدا می كند، به واسطه كسی كه به آنان ذلت و خواری می دهد، و به شدّت آنان را از ميدان به در می كند، و جام تلخ بلا در كامشان می ريزد، جز شمشير به آنان ندهد، و جز لباس ترس بر آنان نپوشاند. در آن وقت قريش دوست دارد دنيا و آنچه را در آن است از دست بدهد و عوض آن يك بار ديگر رهبری مرا اگر چه زمانش به اندازه قربانی كردن شتر اندك باشد ببيند، تا از آنان بپذيرم چيزی را كه امروز مقداری از آن را می طلبم و به من نمی دهند.

93 از خطبه های آن حضرت است

در فضل رسول اكرم صلی الله عليه و آله و پند و اندرز

بس والا و مبارك است خداوندی كه همّت های بلند او را درك نكنند، و حدس انديشه های تيز به مقام بلندش نرسد. همان اوّلی كه پايانی ندارد تا به آخر برسد، و آخری ندارد تا پايان پذيرد.

و از اين خطبه است در وصف پيامبران

آنان را در برترين وديعتگاه به امانت نهاد، و در بهترين قرارگاه مستقر ساخت.

اصلاب كريمانه آنان را به رَحِمهای پاك منتقل كردند. هر گاه يكی از آنان از دنيا رفت ديگری برای ابلاغ دين قد عَلَم كرد، تا آنكه كرامت خداوند سبحان منتهی به محمّد