ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 687

سوم: زيارت امام حسين عليه السّلام در نيمه شعبان

بدانكه احاديث بسياری در فضيلت زيارت آن حضرت، در نيمه شعبان وارد شده كه در اين باب كافی است تنها به برخی از آنها اشاره شود. از جمله به چندين سند معتبر از حضرت زين العابدين و امام صادق عليهما السّلام نقل شده: هركه می خواهد صدوبيست وچهار هزار پيامبر با او مصافحه كنند، بايد قبر ابی عبد اللّه الحسين عليه السّلام را در نيمه شعبان زيارت كند به درستی كه فرشتگان و ارواح پيامبران رخصت می طلبند، و به زيارت آن حضرت می آيند، پس خوشا به حال آنكه مصافحه كند با ايشان، و ايشان مصافحه كنند با او، و با آنانند پنج پيامبر اولوالعزم: نوح و ابراهيم و موسی و عيسی و محمّد صلّی اللّه علی و آله و عليهم اجمعين). راوی گفت: پرسيدم، برای چه آنان را اولوالعزم می نامند؟ فرمود: به خاطر اينكه ايشان به مشرق و مغرب و جنّ و انس مبعوث شده اند. و اما الفاظ زيارت، پس به دو صورت نقل شده:

يكی همان زيارت كه برای اوّل رجب روايت شده بود و ديگر زيارتی است كه شيخ كفعمی در كتاب «بلد الأمين» از امام صادق عليه السّلام آورده، و آن زيارت چنين است: نزد قبر آن حضرت می ايستی و می گويی: سپاس خدای والای بزرگ را و سلام بر تو ای بنده شايسته پاكيزه، گواهی و شهادتی را از جانب خود به تو می سپارم، تا در روز شفاعتت به تو نزديكم كند، گواهی می داهم كه تو كشته شدی، و هرگز نمردی، بلكه به اميد زنده بودنت دلهای شيعيانت زنده شد، و خواهندگان به روشنايی نورت، به سوی تو راه يافتند، و گواهی می دهم كه تويی نور خدا، كه هرگز خاموش نشد و هيچگاه نخواهد شد، و اينكه تويی جلوه خدا كه نابود نشد، و هرگز نمی شود، و گواهی می دهم كه اين تربت، تربت توست، و اين حرم، حرم توست، و اين جايگاه، جايگاه توست، به خدا قسم، خوار