ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 53

دعای روز جمعه

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگی است ستايش خدای را كه آغاز هستی است پيش از آفرينش و حيات بخشی، و پايان هستی است پس از نابودی هرچيز، دانايی كه از ياد مبرد آن را كه يادش كند و كم نگذارد از آنكه شكرش را به جای آورد و نااميد نسازد آن را كه خواندش و قطع كند اميد آن كه به او اميد بست. بار خدايا! تو را گواه می گيرم و تو برای گواهی كافی هستی و گواه می گيرم همه فرشتگانت و ساكنان آسمانهايت و نگهبانان عرشت و رسولان و پيامبرانی كه برانگيختی، و انواع مخلوقات كه آفريدی (همه و همه را گواه می گيرم) بر اينكه باور دارم كه همانا تويی خدا، شايسته پرستشی جز تو نيست. يگانه ای؛ شريكی نداری و بی همتايی و تخلف و تبديلی در گفتارت نيست و اينكه محمّدكه خدا بر او و خاندان او درود فرستد بنده و فرستاده توست. رسالتی را كه بر عهده اش نهاده بودی به بندگانت ادا كرد و در راه خدا به حق كوشيد و به پاداشی كه حق است مژده داد و از عذابی كه راست است بيم داد، خدايا! تا زنده ام مرا بر دين خود ثابت بدار و دلم را پس از آنكه به نور هدايت روشن نمودی گمراه مكن و از نزد خود رحمتی بر من ببخش چرا كه، تنها تو بخشاينده ای، درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد و مرا از پيروان و شيعيان او قرار ده و در گروه او محشورم گردان، و بر انجام واجبات جمعه ها و طاعاتی كه در ان بر من لازم نمودی توفيقم ده، و عطايی كه در رستاخيز برای اهل جمعه قرار داده ای نصيبم گردان، چه همانا تويی قدرتمند حكيم.