ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 492

مجالسشان و آستانشان را دوست داشته باشد، به طوری كه گويی در حضور خودشان با آنان به سخن برخاسته ايم، پس درود خدا بر ايشان، آن آقايان غايب از نظر، و آن پاك نژادان، و آن امام معصوم. خدايا به ما اجازه ورود ورود بده به اين آستانهايی كه اهل زمينها و آسمانها را به وسيله زيارتشان به عبادت واداشتی، و اشكمان را با خشوع در برابر مهابتت جاری كن، و اعضايمان را با فروتنی بندگی و وجوب طاعت فروتن گردان، تا به اوصافی كه برای ايشان حتم كرده ای اقرار كنيم، و اعتراف نماييم به اينكه ايشان در روز اعراف، زمانی كه ترازوها نصب می شود، شفيعان خلايقند، سپاس خدای را، و سلام بر بندگان برگزيده اش محمّد و اهل بيت پاكش.

پس عتبه را ببوس، و وارد شو، درحالی كه خاشع و گريان باشی، به درستی كه، اين جملات اجازه ورود به حريم ايشان است، درود خدا بر همه آنان.

فصل سوم: زيارت پيامبر و فاطمه زهرا و ائمه بقيع صلوات اللّه و سلامه عليهم اجمعين در مدينه

آگاه باش كه در حق تمامی مردم به خصوص حاجيان مستحبّ مؤكد است، مشرّف شدن به زيارت روضه مطهّره و آستانه منوّره، فخر عالميان حضرت سيّد المرسلين محمّد بن عبد اللّه صلوات اللّه و سلام عليه و ترك زيارت آن حضرت، باعث جفا در حق او در قيامت است، و شيخ شهيد فرموده: اگر مردم زيارت آن جناب را ترك كنند، بر امام است كه ايشان را برای رفتن به زيارت آن حضرت مجبور كند، زيرا ترك زيارت آن حضرت موجب جفای حرام است. شيخ صدوق از امام صادق عليه السّلام روايت كرده: هرگاه يكی از شما حجّ كند، بايد حجّش را به زيارت ما به پايان برساند، زيرا زيارت ما از تمامی حجّ است.