ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 213

با احسان پيوسته و برجسته ات بر او منّت گذار، و او را زير سايه بلندت حمايت فرما، ای گرامی، ای زيبا، ای مهربانترين مهربانان.

المناجاة الثانية عشرة: مناجاة العارفين

مناجاة دوازدهم: رازونياز عارفان

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگی است

خدای زبانها از ادای ثنايت آنچنان كه شايسته عظمت توست كوتاه است، و خردها از درك ژرفای جمالت ناتوان است، و ديده ها از تماشای بزرگيهای ذاتت درمانده است، برای خلق راهی به سوی شناسايی ات جز ناتوانی از شناخت قرار ندادی، خدايا ما را از كسانی قرار ده كه شاخسارهای اشتياق به سويت در بوستانهای سينه هايشان استوار و پابرجا شده است و سوز عشقت در كانون دلهايشان برافروخته، از اين روی به آشيانه انديشه های ولا جای گيرند، و در گلستان قرب و مكاشفه ات می گردند، و از حوضهای محبّتت با جام ملاطفت می نوشند و در كنار نهرهای صفا وارد می شوند، درحالی كه پرده از ديدگانشان برداشته شده، و تاريكی دودلی از باورها و ضمايرشان زدوده گشته، و خلجان شك از دلها و باطنشان بيرون رفته، و سينه هايشان با تحقّق معرفت گشوده شده، و همّتشان برای