يهود تا پيش از نزول قرآن مجيد قومى پراكنده و دچار مصائب گوناگون و شكنجه‌هاى سخت و ملّتى مطرود و بيآبرو و در اكثر زمان‌ها گرفتار حملات بسيار رنج آور و شكننده بابلى‌ها و رومى‌ها و مسيحى‌ها بودند، و از آنان طوايفى كه در يثرب و اطراف آن زندگى ميكردند هميشه زير فشار بت پرستان و مشركان قرار داشتند و در ذلت و خوارى و پستى و تيره بختى بسر برده، و در ميان برخوردها و نزاع‌هائى كه با مشركان داشتند و شكست‌هاى ذلت بارى كه از آنان ميديدند با توجه به آياتى كه در تورات بشارت بر ظهور پيامبراسلام و نزول قرآن و پيروزى همه جانبه اسلام بر دشمنان داشت به خود در سايه ايمان آوردن به پيامبر و عمل به آيات كتاب او و توانمند شدن نويد فتح و پيروزى ميدادند و در فضاى اين آرزوى مثبت بسر ميبردند، و براى دشمنانشان شكست و تيره روزى پيش بينى ميكردند، و انتظار ميبردند كه با آمدن پيابر و نزول كتاب بر او و آراسته شدنشان به ايمان براى هميشه شر دشمنان خود را ريشه كن كرده و زندگى امن و پر از آسايش و امنيت پيدا نمايند.
زمانى كه از نزد خدا كتاب با عظمتى چون قرآن براى آنان آمد جاءَهُمْ كِتابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ، كتابى كه جلوه علم و حكمت و عدل و رحمت خدا، و حيات بخش و تأمينكننده سعادت دنيا و آخرت انسان است، كتابى كه فراتر از همه عقول و انديشه‌ها و علوم انسانى است، كتابى حاوى معارف الهيه و احكام شرعيه، و بيانكننده حقايق ظاهرى و باطنى است، كتابى كه به عمل كنندگانش نويد پيروزى و به روزى ميدهد، كتابى كه ضامن حفظش از تحريف خداست، و همه انسان‌ها با همه قدرت عقلى و علمى خود از آوردن مانند يك سوره‌اش عاجزند، كتابى كه بسيارى از درهاى علوم را به روى بشر گشود، كتابى كه تا قيامت از نظر محتوا برتر از همه كتاب‌هاست، كتابى كه هرگز باطل در آن راه ندارد، و مطالب حقه و معارف عرشيه‌اش بر برهان‌هاى طبيعى و عقلى و علمى استوار است، كتابى كه جز خير و سلامت انسان را در همه شئون حيات و زندگى نميخواهد، كتابى كه اگر تصديق‌ها و دعوت‌هاى حكيمانه و استوار و فطرى‌اش نبود، براى هميشه زمان برهان صدقى براى پيامبران گذشته و كتاب‌هاى باقى مانده آنان وجود نداشت، كتابى كه همه حقايق بيان شده در كتاب‌هاى نازل شده پيش از خودش را تصديق داشت، و مهر سلامت بر مسائل حكيمانه آنها ميزد، و صدق نبوت پيامبران و كتاب‌هاى آنان را اعلام ميكرد، و امور ناروا را از دامن انبياء و نبوت و كتابشان ميزدود مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ
كتابى كه با معارف حقه‌اش و مسائل عقلى و فطرى‌اش و آهنگ دعوت حكيمانه‌اش براى نجات مدعيان توحيد و اميدواران به طلوع صبح خوشبختى، سپس ديگر ملت‌هاى ستمديده جهان و گرفتاران به دست اربابان ظلم و جنايت آمد ناگهان قوم يهود برخلاف آرزوهاى مثبتشان، و انتظارات درست و قويمشان به آن كافر شدند و با رسول نجات بخش اسلام و كتاب حيات بخش او به ستيز و مبارزه و جنگ و ضديت برخاستند!!
حركت يهود برضد آرزوهاى مثبت خود
يهود با آگاهى و معرفت به كتابى كه به وسيله آيات تورات از آن خبر داشتند، و براى آنان قطعى و حتمى بود كه درسايه ايمان به آن و عمل به آياتش از ستم ظالمان و فشار مشركان و از ذلت و خوارى و پراكندگى و انگل بودن نجات پيدا ميكنند كافر شدند و به نفى آن و تكذيب آياتش برخاستند و شايعه سختى ميان عوام خود رواج دادند كه اين پيامبر و اين كتاب پيامبر و كتابى نيست كه تورات از آن خبر داده، اينان با كفر به قرآن خود و بسيارى از جهانيان را از بركات قرآن محروم كردند و همه جاده‌هاى خوشبختى و سعادت را به روى خود و هم كيشان خود و مسيحيان و ديگر ملت‌ها بستند:
فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ!!
مشهور است كه علت پيشى گرفتن مشركان يثرب به اسلام و پذيرفتن آئين حق، و روى آوردنشان به قرآن و عمل به آن همان پيش گوئى‌هاى يهوديانى بود كه پيوسته با آنان در حال ستيزه و نزاع و جنگ و جدال بودند.
راستى عجب مردم تيره بخت و با شقاوتى، عجب مردم پست و بدبختى كه به وسيله پيش گوئى‌هاى آنان نسبت به ظهور پيامبر و طلوع قرآن مشركان يثرب مؤمن، رشيد، صادق، امين، مخلص، عالم، جهادگر، و پايه گذار تمدن، و سعادتمند دنيا و آخرت شدند، ولى خود پيش گويان دچار كفر، زندقه، پستى، حيوان صفتى، تيره بختى و گرفتار خزى دنيا و عذاب آخرت و از همه سخت‌تر مستحق لعنت خدا گشتند: فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكافِرِينَ، آرى كفر به پيامبر و قرآن پس از معرفت به او و كتابش سبب لعنت دائم خدا و طردشدن و دور شدن كافر از رحمت ويژه حق تا ابدالآباد است.
براى يهود چه جاى عذرى در ايمان نياوردن به نبوت پيامبر و قرآن حكيم بود؟!
يهود كه به قرآن و پيامبر بزرگوار اسلام كافر شدند هيچ عذر و بهانهاى نداشتند، و حجت حق بر آنان در همه زمينه‌ها تمام بود، زيرا آنان پيش از بعثت پيامبر و نزول قرآن در فضائى از علم و آگاهى به انتظار طلوع اين صبح صادق و عامل پيروزى بودند، و نزول قرآن به طور صددرصد مورد اميد آنان بود كه در سايه نزولش و ايمان به آن بر دشمنان پيروز و از هر جهت از بركت آن نيرومند گردند!
ولى در عين اين انتظار و اميد مثبت و داشتن علم و آگاهى و معرفت به تحقق اين حقيقت تا قرآن به سويشان آمد به آن كافر شدند!!
منبع : پایگاه عرفان
