นักเรียนคนหนึ่งถามครูของเขาว่า “ความรักคืออะไร?”

นักเรียนคนหนึ่งถามครูของเขาว่า “ความรักคืออะไร?”

ครูตอบว่า “เพื่อตอบคำถามของเธอ จงไปในนาข้าวแล้วเลือกเมล็ดข้าวที่ใหญ่ที่สุดมา แต่มีกฎอยู่ว่า ในแต่ละแถวเธอจะเดินผ่านได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น และไม่สามารถหันกลับมาเก็บเมล็ดที่ผ่านไปแล้วได้อีก”

นักเรียนคนนั้นจึงเข้าไปในนาข้าว เดินผ่านในแถวแรก เขาเห็นเมล็ดข้าวเมล็ดใหญ่ แต่ก็สงสัยว่า…อาจจะมีอันที่ใหญ่กว่านี้อีกข้างหน้า

และแล้วเขาก็ได้เห็นเมล็ดข้าวที่ใหญ่กว่านั้นเมล็ดหนึ่ง …แต่มันอาจจะมีเมล็ดใหญ่กว่านี้รอเขาอยู่ข้างหน้า

ต่อมา เมื่อเขาเดินไปได้มากกว่าครึ่งแปลงนาแล้ว เขาก็เริ่มรู้สึกว่าเมล็ดข้าวมันไม่ใหญ่เท่าเมล็ดที่เขาเห็นก่อนหน้านี้ เขารู้แล้วว่าเขาได้พลาดโอกาสในการเก็บเมล็ดข้าวที่ใหญ่ที่สุดไปเสียแล้ว และเขาก็ได้แต่เสียใจ

ดังนั้น เขาจึงกลับมาหาครูด้วยมือว่างเปล่า

ครูบอกกับเขาว่า “..นี่แหละคือความรัก… เธอมัวแต่มองหาสิ่งที่ดีกว่า แต่เมื่อผ่านไปแล้วเธอจึงได้รู้สึกว่าเธอได้พลาดคนคนนั้นไปเสียแล้ว…”

“แล้วการแต่งงานล่ะ คืออะไร?” นักเรียนคนนั้นถาม

ครูตอบว่า “เพื่อตอบคำถามของเธอ จงไปในไร่ข้าวโพดแล้วเลือกข้าวโพดฝักใหญ่ที่สุดมา แต่มีกฎอยู่ว่า ในแต่ละแถวเธอจะเดินผ่านได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น และไม่สามารถหันกลับมาเก็บข้าวโพดฝักที่ผ่านไปแล้วได้อีก”

นักเรียนจึงไปยังไร่ข้าวโพด คราวนี้เขามีความระมัดระวังไม่ทำความผิดพลาดเหมือนคราวที่แล้วอีก เมื่อเขาไปถึงกลางไร่ เขาได้เก็บข้าวโพดฝักขนาดปานกลางที่เขารู้สึกพอใจกับมัน แล้วนำกลับมาให้ครู

ครูจึงบอกกับเขาว่า “คราวนี้เธอได้ข้าวโพดกลับมา… เพราะเธอมองหาแค่สิ่งที่ดีเท่านั้น และเธอเชื่อว่าสิ่งที่เธอได้มาคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอแล้ว… นี่แหละคือการแต่งงาน”