อดีตผู้บัญชาการองค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือ (นาโต) ได้กล่าวในรายการโทรทัศน์ว่า : ในปี 2001 สหรัฐได้ตัดสินใจที่จะโจมตีอิรัก ซีเรีย เลบานอน ลิเบีย โซมาเลีย ซูดานและอิหร่าน และยึดครองประเทศเหล่านี้ให้ได้ภายใน 5 ปี
สำนักข่าวฟาร์สรายงานโดยอ้างจากเว็บไซต์ข่าว "Democracy Now" ว่า : เวสลีย์ คลาร์ก (Wesley Clark) ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารนาโตในปี 2004 ได้กล่าวในรายการโทรทัศน์ว่า ประมาณ 10 วัน หลังจากเหตุการณ์ 11 กันยายน 2001 ผมได้ไปยังเพนตากอน หลังจากที่ได้พบปะเจรจากับโดนัลด์ รัมสเฟลด์ รัฐมนตรีกลาโหม และพอล วูล์โฟวิตซ์ (Paul Wolfowitz) รองของเขา ผมได้ลงไปที่ชั้นล่างเพื่อที่จะพบกับเจ้าหน้าที่บางคนที่อยู่ภายใต้คำสั่งของผม
นายพลผู้หนึ่งได้เรียกผมและเชิญผมสู่การพูดคุย เขาบอกผมว่า “เราได้ตัดสินใจที่จะทำสงครามกับอิรัก” ผมกล่าวกับเขาว่า “เราจะทำสงครามกับอิรักอย่างนั้นหรือ ทำไมเราจะต้องทำสงครามด้วย?” เขากล่าวว่า “ผมไม่รู้” ต่อจากนั้นเขาก็กล่าวกับผมว่า “ผมคิดว่าพวกเขา (บรรดานักการเมืองสหรัฐ) ไม่มีงานอะไรทำนอกจากสิ่งนี้” ผมกล่าวกับเขาว่า “ท่านไม่พบเหตุผลและหลักฐานใดๆ เลยหรือที่บ่งชี้ว่ามีการเชื่อมโยงกันระหว่างซัดดัมและอัลกออิดะฮ์?” เขาตอบว่า “ไม่มี ไม่มีอะไรใหม่เลยเกี่ยวกับเรื่องนี้!”
เวสลีย์ คลาร์ก ได้กล่าวต่อไปอีกว่า เขา (นายพลอเมริกัน) ได้กล่าวว่า "แต่พวกเขาได้ตัดสินใจอย่างง่ายดายที่จะบุกอิรัก” จากนั้นเขาก็กล่าวกับผมว่า “แต่ผมคิดว่าเราไม่รู้ว่าเราจะทำอย่างไรกับการก่อการร้าย แต่เรามีกำลังทหารที่แข็งแกร่งและสามารถที่จะโค่นล้มระบบการปกครองทั้งหลายได้” จากนั้นเขากล่าวว่า “ผมคิดว่าเครื่องมือเดียวของเราก็คืออำนาจทางการทหารที่เป็นเหมือนค้อน และทุกปัญหาก็ต้องมองดูเหมือนเป็นตะปู และจะถูกแก้ไขโดยอาศัยค้อนนี้"
คลาร์กกล่าวว่า : หลังจากหลายสัปดาห์ผมได้ครุ่นคิดถึงมุมมองของบุคคลนี้ ในช่วงเวลานั้นเราได้เริ่มต้นการทิ้งระเบิดทางอากาศในอัฟกานิสถานแล้ว ผมได้กล่าวกับเขาว่า “เรายังคงตัดสินใจที่จะโจมตีอิรักอยู่อีกหรือไม่?” เขากล่าวว่า “เลวร้ายยิ่งไปกว่านี้!” จากนั้นเขาได้ก้มลงไปที่สมุดของเขาและหยิบบันทึกหนึ่งขึ้นมาและกล่าวว่า “ผมเพิ่งได้รับข้อมูลนี้มาเมื่อสักครู่นี่เองจากสำนักงานกระทรวงกลาโหมที่อยู่ชั้นบน จากนั้นเขากล่าวว่า “บันทึกนี้ได้อธิบายรายละเอียดถึงวิธีการยึดครองเจ็ดประเทศภายในเวลาห้าปี เราจะเปิดฉากด้วยการยึดครองอิรัก จนไปถึงคิวของซีเรีย เลบานอน ลิเบีย โซมาเลีย ซูดานและอิหร่าน"
