ترتيبها 21 سوره الانبياء آياتها 112 مكيه اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ﴿١﴾مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ﴿٢﴾لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ ۗ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ ۖ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ﴿٣﴾قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ﴿٤﴾بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ﴿٥﴾مَا آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا ۖ أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ﴿٦﴾وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ ۖ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ﴿٧﴾وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ﴿٨﴾ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنْجَيْنَاهُمْ وَمَنْ نَشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ﴿٩﴾لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ﴿١٠﴾« 322 » شماره سوره 21 نام سوره انبياء تعداد آيات 112 مکي به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی حسابرسی مردم [درباره آنچه در همۀ عمرشان انجام داده‌اند] نزدیک شده، درحالی‌که با دچاربودن به غفلتی [شدید]، [از دلایل اثبات‌کنندۀ قیامت] رویگردانند (١) هیچ پیام و آیۀ جدیدی از سوی پروردگارشان برای آنان نمی‌آید جز آن‌که آن را در حال بازیگری [و بدون دقت و تأمل] شنیدند (٢) دل‌هایشان مشغول [امور واهی و بی‌نتیجه] است، ستمکاران گفته‌های محرمانۀ خود را [از دیگران] پنهان داشتند [و گفتند:] آیا این [شخص] جز بشری مانند شماست، آیا با چشمِ باز و آگاهی به‌سوی سِحر می‌روید؟ (٣) [پیامبر به آنان] گفت: پروردگارم هر سخنی را [که هر گوینده‌ای] در آسمان و زمین [گرچه مخفیانه بگوید] می‌داند، منحصراً او شنوا و دانا[ی مطلق] است (٤) گفتند: [قرآن] خیالاتی واهی است، [نه] بلکه آن را به دروغ [به خدا] نسبت داده، [نه] بلکه او شاعری [بی‌ربط‌گو] است، [اگر فرستادۀ خداست] باید برای ما معجزه‌ای بیاورد چنانکه پیامبران پیشین [با معجزه] فرستاده شدند! (٥) پیش از اینان [مردمِ] هر شهری را که نابود کردیم [با اینکه معجزه دیدند] ایمان نیاوردند، پس آیا اینان [که در کفر و عناد چون گذشتگانند] ایمان می‌آورند؟ (٦) پیش از تو [برای هدایت مردم] جز مردانی که به آنان وحی می‌کردیم نفرستادیم، اگر نمی‌دانید از آگاهان [به کتاب‌های آسمانی] بپرسید، [که همۀ پیامبران از جنس بشر بودند] (٧) آنان را بدن‌هایی که غذا نخورند نساختیم، و جاودانه هم نبودند [که از دنیا نروند] (٨) سپس به وعده‌ای که به آنان داده بودیم [در مورد شکست دشمنان و پیروزی مؤمنان] وفا کردیم، و پیامبران و هرکه را می‌خواستیم نجات دادیم، و متجاوزان را هلاک کردیم (٩) به‌راستی کتابی به‌سوی شما فرستادیم که مایۀ شرف و رشد شما در آن است، آیا اندیشه نمی‌کنید؟ (١٠) « 322 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن
اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ ﴿١﴾ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ ﴿٢﴾ لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ ۗ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ ۖ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ ﴿٣﴾ قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٤﴾ بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ ﴿٥﴾ مَا آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا ۖ أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾ وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ ۖ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٧﴾ وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ ﴿٨﴾ ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنْجَيْنَاهُمْ وَمَنْ نَشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ ﴿٩﴾ لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿١٠﴾