از احوال زندگانى او جز دوران حضور در كربلا اطلاعى در دست نيست و بنابر نسبتش (تميمى) به احتمال از قبيله تميم مى باشد.
وى در روز عاشورا پس از خالد بن عمرو ازْدى به ميدان رفت و رجز ذيل را قرائت كرد:
صَبْراً عَلى الأسيافِ وَالأسِنَّةِ صَبْراً عليها لِدخولِ الجنّةِ
وَحورَعَيْنِ ناعماتٍ حَسَنة لِمَنْ يُريدُ الْفوزَ لا بالظِّنَّةِ
يا نفسُ لِلراحَةِ فَاحْمِدَنْهُ وَفى طِلابِ الْخَيْرِ فَارْغَبَنَّهْ
كسى كه خواهان بهشت، حوريان نازپرورده زيبا و رستگارى است بايد در برابر شمشيرها و نيزه ها بردبار باشد نه اين كه به تلاش اندك اكتفا كند. اى جان! براى آسودگى و سلامتى سپاسگزارى كن و براى به دست آوردن خوبى راغب باش.
پس از درگيرى شديد با دشمن به درجه رفيع شهادت نايل گشت.
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.
