عبداللَّه اكبر مكنّى به ابوبكر، فرزند امام حسن مجتبى عليه السلام است. مادرش ام ولد و نامش، رمله بود. وى از ياران والامقام امام حسين عليه السلام است، كه پس از حضرت قاسم عليه السلام به ميدان رفت و چنين رجز خواند:
ان تُنْكِرُنى فَانابْنُ حَيْدَرَة ضِرغامُ آجامٍ وَلَيْثٌ قَسْوَرَة
عَلى الأعادِىِ مِثْلُ ريحٍ صَرْصَرَة اكيلُكُمْ بِالسَّيفِ كَيْلَ السَّنْدَرَة
«اگر مرا نمى شناسيد، من فرزند حيدرم؛ چون شير بيشه زاران شجاع و دليرم.
بر دشمنان همچو طوفانم و آنان را قتل عام خواهم كرد.»
عبداللَّه، شجاعانه جنگيد و 14 سوار را با شمشير و نيزه به هلاكت رساند، و سرانجام خود نيز به فيض شهادت نايل گشت.»
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.
