زنان شهيده در کربلا

1- امّ حسن
   
امّ حسن، فرزند امام مجتبى (ع) و مادرش امّ بشير دختر ابومسعود انصارى يا خزرجى است. برخى نيز، مادر او را مليكه ملكه دختر احنف بن قيس دانسته اند.

    
وى همراه خانواده اش از مدينه به كربلا آمد و هنگام غارت خيمه هاى سيدالشهدا (ع) زيردست و پاى مهاجمين بى رحم به شهادت رسيد.

  
2- امّ وهب
   
امّ وهب دختر عبداللَّه بن عمير كلبى است. برخى نام وى را قمر يا قمرى خوانده اند.»
   
 او با همسرش در يكى از محلّه هاى كوفه سكونت داشت، ولى براى حمايت از امام حسين (ع) همراه همسرش به كربلا رفت و پس از شهادت او خاك و خون از چهره اش برگرفت و گفت: «بهشت گوارايت باد!» در همين لحظه غلام شمر كه رستم نام داشت، با عمود آهنين برفرق زن زد و او را به شهادت رساند. امّ وهب نخستين بانويى بود كه در كربلا به شهادت رسيد.

     
3- حميدة بنت مسلم (ع)

  
حميده فرزند مسلم از ام كلثوم دختر امام على (ع) مى باشد. وى در سفر كربلا يازده سال داشت. در بين راه، آنگاه كه خبر شهادت مسلم به امام حسين (ع) رسيد، آن حضرت او را بر زانوى خود نشاند و دست نوازش بر سرش كشيد و فرمود: «من، پدرت هستم و دخترانم خواهرت هستند.» در اين لحظه صداى گريه حميده و ديگر فرزندان مسلم بلند شد و فرياد «وا مسلما و وا ابن عقيلا» سر دادند. روز عاشورا هنگام حمله دشمن به خيمه ها، اين دختر در زير دست و پاى مهاجمين به درجه رفيع شهادت نايل آمد.

    
4- درّة الصدف
   
او، دختر عبداللَّه بن عمر انصارى است. چون مأموران ابن زياد، كاروان اسراى كربلا و سرهاى مطهّر شهيدان را به سوى شام مى بردند، درّة الصدف و جمعى از زنان، در نزديكى شهر حلب، براى رهانيدن اسرا به مقابله با آنان برخاستند. ولى با وجود كمك مردم موفّق به انجام اين كار نشدند و درّة الصدف و چند زن ديگر به شهادت رسيدند.