در منابع كهن فرزندى به نام قاسم براى حضرت ابوالفضل عليه السلام ثبت نشده است. ولى صاحب كتاب «نورالعين فى مشهدالحسين عليه السلام» وى را جزو شهداى كربلا برشمرده است و مى گويد: قاسم نوزده ساله در روز عاشورا وارد ميدان گشت و چنين رجز خواند:
إِلَيكُمْ مِنْ بَنى المُختارِ ضَرْباً يَشيُب لَهوْلِه رأس رضيعُ
يُبيُد معاشِرَ الكفّار جهاً بِكُلِّ مُهَنَّدٍ عَضْبِ قطيعُ
از سوى خاندان پيامبر مختار، آماده ضربتى باشيد كه از بيمش موى سر شيرخواره سفيد مى گردد؛
با شمشير بران هندى گروه بى دينان را يكجا نابود مى كند
او پس از كشتن شمارى از دشمن به نزد امام عليه السلام بازگشت و در حالى كه چشم هايش از تشنگى به گودى نشسته بود، طلب آب كرد. امام فرمود: اندكى صبر نما تا جد خود محمد مصطفى صلى الله عليه و آله و سلم را ملاقات كنى و به دست خود تو را سيراب كند كه هرگز پس از آن تشنه نخواهى شد. وى پس از بازگشت به ميدان و كشتن شمارى ديگر به درجه رفيع شهادت نايل آمد.
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.
