دعای 7 ( دعا برای پیشآمدهای سخت و اندوهناک ) ترجمه محمد مهدی جلالی

(1) الا اى گشاينده‌ى بسته‌ها فزاينده‌ى راحت خسته‌ها ز تو هر چه سختى است آسان شود تو خود هر چه خواهى همه آن شود

(2) ز تو خواست بايد رهايى ز درد جز اين هر چه كردند سودى نكرد ز تو گردد آسان همه كار سخت ز توفيق تو گشت بيدار بخت كه با آدمى همره و يار شد تو هر كار خواهى همان كار شد

(3) چه خواهد شدن گر نگويى كه شو همان ره رود گر نگويى كه رو

(4) تو آنى كه هنگام سختى و رنج به نام تو يابند راحت چو گنج نگردد ز كس رنج و اندوه دور مگر دل ز نام تو گيرد سرور

(5) الهى مرا آن بلا بر سر است كه از طاقت و صبر من برتر است رسيده است بر شانه بارى مرا كه وامانده‌ام خود نگردم رها

(6) رسيده به من آن ز جباريت مرا آمده از جهان داريت

(7) پس آن را كه آورده‌اى باز بر فرو بسته بگشا رها ساز سر هر آنچه كه آورده‌اى در وجود شايد توانش ز هستى زدود گشادى اگر باز آن را ببند كه اين از خداييت آيد پسند اگر خوارى از سوى يزدان بود رهايى جز از او نه آسان بود

(8) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان خدايا گشا اين دل خسته را به آسودگى‌ها در بسته را غمى را كه دل زان بود شعله‌ور تو خود داده‌اى باز آن را ببر بحكم كرم آنچه خواهم بده حلاوت به كام من از آن بنه ببخشاى بى‌رنج طاعت مرا رهايى ببخش و اطاعت مرا

(9) خدايا مبادا كه از بار درد نشيند به دامان طاعات گرد

(10) توان نيست اين رنج و اندوه را دگر سخت وامانده‌ام اى خدا توان ده كه تا دفع اين غم كنيم ز بار غم، خويشتن كم كنيم و گر چه نباشيم در خورد آن به لطف تو اميد بستن توان