دعای 6 ( دعا برای صبح و شب ) ترجمه صدرالدین بلاغی

(1) سپاس خداى را كه شب و روز را به نيروى خود بيافريد،

(2) و ميان آن دو به قدرت خود امتياز برقرار كرد،

(3) و براى هر يك از آن دو حدى محدود و مدتى مدود قرار داد.

(4) خدايى كه بنابر سنت مقدر خود براى بندگان در تامين وسايل تغذيه و پرورش ايشان هر يك از شب و روز را جايگزين آن ديگر مى‌سازد و هر يك از آن دو را بدون ديگرى مى‌برد و برمى‌آورد، و مى‌افزايد و مى‌كاهد. براى تامين روزى بندگان و نشو و نماى ايشان شب و روز را جايگزين يكديگر مى‌سازد.

(5) پس شب را براى ايشان بيافريده تا در آن از حركت خسته كننده و فعاليتهاى آزار دهنده بياسايند، و آن را جامه‌اى ساخته كه از بهر آسودن و غنودنش بپوشند، تا موجب رفع خستگى و تجديد نيرو و نشاطشان باشد، و به آن وسيله به كام دل خود برسند،

(6) و روز را براى ايشان بينايى بخش و روشنگر بيافريده تا در پرتو آن به تحصيل فضل و احسانش بكوشند، و اسباب دست يافتن به روزيش را فراهم سازند، و در طلب آنچه رسيدن به نعمت عاجل دنياشان و درك سعادت آخرتشان در گرو آن است در عرصه‌ى زمين خدا روان گردند.

(7) او به همه‌ى اين تدبيرها كار ايشان را بسامان مى‌آورد، و اعمالشان را مى‌آزمايد، و چگونگى احوال ايشان را در اوقات طاعتش و در منازل واجباتش و مواد احكامش همى‌نكرد، تا آنان را كه بد كرده‌اند به كيفر عمل خود برساند، و آنان را كه كار نيك كرده‌اند پاداش نيك دهد.

(8) خدايا پس سپاس تو را بر آنكه پرده‌ى تاريكى شب را به نور صبح شكافتى، و ما را از روشنى روز بهره‌مند ساختى، و به منافع روزيها بينا فرمودى، و از پيشامدهاى آفات نگاهداشتى.

(9) صبح كرديم و همه‌ى اشياء يكسره صبح كردند در حالى كه همگى ملك توايم. از آسمان گرفته تا زمينش، و هر چه در هر يك از آن دو پراكنده‌ى ساخته‌اى ساكن و جنبنده‌اش، ثابت و سيارش، و آنچه در هوا برآمده، و آنچه در زير خاك پنهان شده.

(10) صبح كرديم در قبضه‌ى قدرت تو، در حالى كه پادشاهى و سلطه‌ات ما را فرامى‌گيرد، و مشيتت ما را به هم مى‌پيوندد، و به فرمان تو در كارها تصرف مى‌نماييم، و در محيط تدبير تو در انقلاب و تحوليم.

(11) از امور جز آنچه تو بخشيده‌اى در اختيار ما نيست.

(12) و اين، روزى نوين و تازه است و او بر ما گواهى آماده است، اگر نيكى كنيم ما را با سپاس بدرود مى‌كند، و اگر بدى كنيم از ما به نكوهش جدا مى‌شود.

(13) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و حسن مصاحبت اين روز را روزى ما ساز، و از سوء مفارقتش به سبب ارتكاب نافرمانى يا اكتساب گناه كوچك يا بزرگى نگاه‌دار،

(14) و بهره‌ى ما را از نيكيها در آن سرشار كن، و ما را در اين روز از بديها بپپراى، و از آغاز تا انجام آن را براى ما از ستايش و سپاس و مزد و اندوخته و فضل و احسان پرساز.

(15) خدايا زحمت ما را به سبب خودداريمان از گناه بر فرشتگان كرام‌الكاتبين كم و آسان ساز، و نامه‌ها اعمالمان را از حسناتمان پر كن، و ما را نز آن فرشتگان به كردارهاى بدمان رسوا مساز.

(16) خدايا در هر ساعت از ساعات روز بهره‌اى از اعمال بندگانت و نصيبى از شكرت و گواه صدقى از فرشتگانت را براى ما مقرر دار.

(17) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را از پيش رو و پشت سر و از جهات راست و چپمان، و از همه‌ى جوانبمان نگاه‌دار، نگاهداشتنى كه از نافرمانى تو بازدارنده، و به پيرويت راهنما، و در راه محبتت بكار برده شده باشد.

(18) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را در اين روزمان اين شبمان و در همه‌ى روزهامان: براى كار بستن خير، و دورى از شر، و شكر نعمتها، و پيروى سنتها، و اجتناب از بدعتها و امر به معروف، و نهى از منكر، و طرفدارى اسلام، و نكوهش باطل، و خوار ساختن آن، و يارى حق و گرامى داشتن آن، و ارشاد گمراه، و معاونت ناتوان، و فريادرسى مظلوم موفق دار.

(19) خداوندا، بر محمد و آلش رحمت فرست، و اين روز را مباركترين روزى قرار ده كه دريافته‌ايم، و كاملترين رفيقى كه با او همراه شده‌ايم، و بهترين وقتى كه در آن به سر برده‌ايم.

(20) و ما را از خشنودترين كسانى از جمله‌ى خلق خود قرار ده، كه شب و روز برايشان گذشته است: شاكرترين ايشان در برابر نعمتهايى كه به او ارزانى داشته‌اى، و پايدارترين ايشان به شريعتهايت كه پديد آورده‌اى، و خوددارترين ايشان از نواهئى كه از آن برحذر ساخته‌اى.

(21) خدايا همانا كه من تو را گواه مى‌گيرم، و تو از گواه ديگر بى‌نياز كننده‌اى. و آسمان تو و زمين تو و آن فرشتگانت را كه در آن دو مسكن داده‌اى، و ساير آفريدگانت را در اين روز خود، و اين ساعت خود، و اين شب خود، و اين مكان خود گواه مى‌گيريم كه من شهادت مى‌دهم كه تو به حقيقت آن خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست، كه به پادارنده‌ى انصاف و عادل در حكم و مهربان به بندگان، و مالك ملك و رحيم به خلقى.

(22) و شهادت مى‌دهم كه محمد بنده‌ى تو و فرستاده‌ى تو و برگزيده‌ى تو از خلق تو است. بار رسالت خود را به دوش او نهادى، پس آن را ابلاغ كرد. و او را به پند دادن امتش فرمان دادى پس ايشان را پند داد.

(23) خدايا پس بر محمد و آلش رحمت فرست، بيش از آنچه بر كسى از خلق خود رحمت فرستاده‌اى، و از جانب ما كاملترين و بهترين پاداشى را كه به كسى كه بندگانت يا يكى از پيغمبرانت از جانب امتش داده‌اى به او پاداش ده.

(24) زيرا كه تويى بسيار بخشنده‌ى نعمت بزرگ و آمرزنده‌ى گناه سترگ. و تو از هر مهربانى مهربانترى. پس رحمت فرست بر محمد و آل او كه پاكيزگان و پاكان و نيكوكاران و سرآمد گزيدگانند.