دعای 30 ( دعا برای پرداخت قرض و دین و وام ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و از وامى كه مرا آبرو بر خاك ريزد و چهره بفرسايد، و انديشه و زيركى را بياشوبد و خرد را پريشان گرداند و روزگارى دراز عمر بر سر سوداى آن رود، عافيت عنايت كن‌

(2) و اى پروردگار من، از اندوه وام و از انديشه‌ى آن و از دل مشغولى به وام و بيخوابى به سبب آن، به تو پناه مى‌برم. پس بر محمد و خاندان او درود فرست و مرا از رنج وام در پناه خود زنهار ده. و اى پروردگار من، از خوارى وامدارى در زندگانى و از وبال آن پس از مرگ، به تو پناه مى‌برم.

(3) پس بر محمد و خاندان او درود فرست و مرا با فراخى مال يا به كفاف حال از آن رهائى بخش بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و مرا از زياده‌روى (در خرج) باز دار، و با بخشش و ميانه‌روى راه راست بنماى. و بياموز كه اندازه نگاه دارم و مرا به لطف خود از ولخرجى باز دار و روزى مرا از راههاى حلال روانه ساز، و چنان كن كه مال خود در راه خير صرف كنم و مالى را كه در من خودستايى بار آورده يا مرا به سركشى كشاند يا در پى آن مرا از مرز طاعت و ادب درگذراند و از من دور گردان‌

(4) بار خدايا، همصحبتى تنگدستان را در دل من بياراى و دلنشين كن و در همنشينى با آنان مرا با شكيبايى پسنديده و دلگوار يارى ده

(5) و به جاى توشه‌هاى جهان گذرا كه نصيب من كرده‌اى، در گنجينه‌هاى پايدار خود مرا عوض بيندوز

(6) و چنان كن كه آن توشه‌ى ناچيز دنيا كه مرا ارزانى مى‌دارى و آن متاع جهان فانى كه پيشاپيش عنايت مى‌كنى، براى رسيدن به جوار رحمت تو دستاويزى باشد و پيوستن قرب تو را پيوندى و رسيدن به مينوى تو را وسيلتى. همانا كه تو داراى احسانى بزرگى و تو بخشاى بزرگوارى.