دعای 28 ( دعا برای پناه بردن به خداوند ) ترجمه جواد فاضل

(1) با قلبى كه به خاطر تو از اغيار پرداخته شده و به تو حالت تسليم و تفويض گرفته است روى به سوى تو آورده‌ام،

(2) و با تمام وجودم به جانب تو باز گشته‌ام.

(3) از ماسواى تو كه همچون من به درگاه تو نيازمندند روى درپيچيده‌ام و ديده فرو بسته‌ام و يكباره به سوى تو آمده‌ام و كف حاجت به پيشگاه تو گشوده‌ام.

(4) از ماسواى تو كه همچون من به درگاه تو نيازمندند روى درپيچيده‌ام و ديده فرو بسته‌ام و يكباره به سوى تو آمده‌ام و كف حاجت به پيشگاه تو گشوده‌ام.

(5) اين بيهوده است كه محتاجى دست حاجت به سوى محتاج ديگر دراز كند و گدائى به دريوزگى حلقه بر در گداى ديگر بزند. من اين كردار را به سفاهت مقرون و از خرد و درايت به دور يافته‌ام.

(6) اى پروردگار من! چه بسيار راى تيره و فكر كوتاه مى‌بينم كه همى به جانب هم دوند و بى‌خبر از تو به يكديگر عرض حاجت كنند. و همى بينم كه سرانجام محروم و مطرود از كنار هم باز گردند و با دست تهى و مشت گشوده سر حيرت و ضلالت به گريبان آويزند. قومى تيره‌بخت و احمق باشند كه از ذليلى همچون خويشتن عزت خواهند و كاسه‌ى دريوزگى به سوى كسى برند كه او خود كاسه‌ى دريوزگى به دست گرفته و اينجا و آنجا به دنبال كرم و كرامت همى دود. مسلم است كه اين قوم جز حرمان نصيبى نخواهند داشت و از گدائى خود جز خفت گدائى بهره‌اى نخواهند ديد.

(7) من كه از نزديك بدين ماجرا مى‌نگرم سخت به حيرت و عبرت فرو افتم و ايمان آورم كه جز ذات اقدس و اعلاى كس عزت و ثروت نبخشد و جز دست تو دستى به دستگيرى ما پيش نيايد. با بصيرت و خرد به راه راست گرايم و تنها درگاه تو را كان بخشش و كانون بخشايش شناسم.

(8) پس تو اى پروردگار من دور از ديگران هدف التماس و التجاى من باشى و در هر حاجتى كه دارم جز ذات مقدس تو ولى حاجتى نشناسم.

(9) بيش از همه كس دهان من به نام تو گشوده شود و دور از همه كس آرزوها و تمنيات من به پيشگاه شامخ و شريف تو عرضه گردد. من تو را در حقيقت وحدت و وحدانيت تو مسئول التماسها و حاجات خويش شناسم و آنچنانكه در ايفاى طاعت و عبادت براى تو شريك و قرين نبينم همچنان تو را در الحاح مسائل خويش بى شريك و قرين شناسم. تنها به كرم و كرامت تو اميدوارم و تنها به سوى تو دست دعا برمى‌دارم.

(10) اين توئى كه يكتا و يگانه‌اى، و اين توئى كه قدرت شكست ناپذير و سلطنت لايزال و خزانه‌ى سرشار دارى. لك يا الهى وحدانيه العدد و ملكه القدره الصمد و فضيله الحول و القوه و درجه لعلو و الرفعه. ملكه‌ى قدرت و وحدت وحدانيت تو را باشد و حول و قوت تنها از جانب الوهيت تو به ما رسد و آن تو باشى كه علو و رفعت دارى و به بندگان خويش رفعت و اعتلا بخشى.

(11) جز تو هر كس هر چه باشد به ذات خويش قائم نيست و در عمر خويش دوام نخواهد داشت. جز تو هر كس هر چه باشد در برابر حوادث مغلوب و منكوب خواهد ماند و از ملاحم و نوائب زندگى شكست خواهد خورد. جز ذات اقدس تو كس نيست كه از حالى به حال ديگر نگرايد و دچار تبديل و تحويل نگردد.

(12) مقام اجل و اعظم تو در جلال و عظمت اعلاى خويش بر همه برترى دارد و راه به اشتباه و اضداد ندهد. بزرگتر از آنى اى پروردگار متعال كه همانندى براى تو به انديشه آيد يا رقيبى در خاطر گذرد. فسبحانك لا اله الا انت. آفريدگارى جز ذات مقدس تو نيست.