فراز 17 از دعای 27 ( ارزش نگرانی برای اسلام نیّت جهاد با دشمنان )

بار خدايا و هر مسلمانى كه كار اسلام (گرفتارى مسلمانان در برابر كفر) او را نگران كند و گرد آمدن مشركين او را اندوهگين سازد، پس قصد جنگ (با آنها) يا آهنگ جهاد (طرفدارى از دين) نمايد و ضعف و سستى او را از رفتن به جنگ بنشاند، يا فقر و بى‌چيزى او را بدرنگ كردن (نرفتن به جنگ) وادارد، يا پيشامدى او را از قصد و آهنگش به تاخير اندازد، يا جلوگيرى در برابر اراده و خواسته‌اش پيش آيد، پس نام او را در عبادت‌كنندگان بنويس و پاداش جهادكنندگان را به او عطا فرما، و او را در رشته‌ى كشته شدگان در راه حق و شايستگان قرار ده (حضرت امام جعفر صادق- عليه‌السلام- فرموده: بنده‌ى مومن فقير و بى‌چيز مى‌گويد: پروردگارا مرا روزى فرما تا در راههاى خير و نيكى چنين و چنان كنم، پس چون خداى عزوجل دانست كه قصد او از روى راستى و درستى است براى او پاداش مى‌نويسد مانند پاداشى كه اگر كارى كه قصد كرده بجا مى‌آورد براى او مى‌نوشت، زيرا خداوند به هر چيز احاطه دارد و داراى جود و بخشش است، و هم آن حضرت- عليه‌السلام- فرموده: من خود را از كشته شدگان طفوف «جمع طف جائى است كه حضرت سيد الشهداء- عليه‌السلام- در آنجا كشته شده، و اينكه كربلاء را طف مى‌نامند براى آنست كه طرف بيابان نزديك فرات واقع شده است» بيرون نمى‌نمايم، و پاداش خويش را از آنان كمتر نمى‌شمارم، زيرا اگر آن روز حاضر بودم قصد من نصرت و يارى كردن آنها بود، و همچنين شيعيان ما شهداء و كشته شدگانند هر چند به روى رختخوابشان بميرند)

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.