دعای 19 ( دعا برای درخواست و طلب باران ) ترجمه محمد تقی خلجی

(1) خدايا! ما را از باران (بسيار) سيراب گردان، و رحمت خويش را با اين باران سرشارت كه از ابرهاى بارنده، براى رويانيدن گياهان زيبا و خوش منظر مى‌بارد، در همه‌ى افقهاى زمين خود بگستران.

(2) و با رسيدن ميوه‌ها بر بندگان خود، منت نه، و سرزمين‌ها را با شكفتن غنچه‌هاى خندان، زنده و شاداب گردان، و اكنون، فرشتگان گرامى‌ات را كه سفيران باران‌اند، به آوردن بارانى سود بخش، پيوسته و مدام و فراوان و فراگير و برق‌آسا و تند.

(3) آماده ساز تا از ابرهاى انبوه و پرباران و فراگير و پر غرش و با خروش، هرچه را كه پژمرده است، طراوت بخشى، و آنچه را كه تباه گرديده، به ما بازگردانى، و روييدنى‌ها را برويانى، و روزى‌ها را فراوان كنى؛ بارانى كه به ويرانى نينجامد و برق آن نفريبد.

(4) خداوندا! با فرستادن بارانى قحطى‌زا (زمين‌ها را) سيراب كن؛ بارانى كه روياننده‌ى گياه، سبز كننده‌ى (صحرا)، وسيع و بسيار باشد، كه به سبب آن، گياهان پژمرده را خرم و سرسبز كنى، و گياه شكسته را راست گردانى!

(5) خدايا! (سرزمين) ما را از بارانى سيراب كن كه از تپه‌ها و بلنديها (ى آن) سرازير گردد، و از آن، چاه‌ها را سرشار و لبريز سازى، و جوى‌ها را روان كنى، و درختان را برويانى، و در تمام شهرها، از نرخ كالاها بكاهى، و چارپايان و ديگر آفريده‌هايت را از هلاكت برهانى، و در پرتو آن، روزى‌هاى پاكيزه را كامل كرده، زراعت و كشتمان را برويانى، پستان‌هاى چارپايان را لبريز از شير كنى، و بر توانايى و نيرومندى‌مان بيفزايى!

(6) خدايا! سايه‌ى آن ابرها را بر ما مسموم مساز، و سردى آن را بر ما شوم، و بارانش را مايه‌ى عذاب، و آبش را به كاممان تلخ و ناگوار مگردان!

(7) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و ما را از بركات آسمان و زمين، روزى ده كه به حقيقت، تو بر هر كارى توانايى.